________________
૨૪૪
જગતશાહ.
શકીએ. એટલે આમે પણ મરવાનું છે તે આમ પણ. મરવાનું છે; માટે તમે જાઓ અને મને મારા નુસખા અજમાવી જોવા દ્યો!' નાખુદા ગયા; જઈ ને સુકાન ઉપર બેઠા.
જગડૂએ સારગને ખાલાવ્યા. એને ટૂંકામાં ટૂંકી, પણ જરાય ગેરસમજૂત ન થાય એવી સૂચના આપી. એ સૂચના સાંભળીને ખારવા તેા સ્તબ્ધ થયા, પણ સીદી સાદાગરનાં તે। જાણે ગાત્ર જ ગળી ગયાં ! વહાણના વઢારના ભાગમાં નાખુદાની પાસે જ જગડૂ ઊભા રહ્યો; અને પાછળ ધસ્યા આવતા જહાજને અનિમેષ તાકી રહ્યો.
જગડૂએ એક હાથ ઊંચા કર્યાં, નીચેા કર્યાં, વળી ઊંચા કર્યાં. વહાણ જરાક થરથયું. એને વેગ જરાક નરમ પડયો.
પાછળ મકરાણી સુમરાઓએ હરખના પાકાર કર્યાં. એમનાં ફરસીઓ ને કુહાડા હવામાં નાચી રહ્યાં. એમના લાંબા ભાલા અત્યારથી જ જાણે દુશ્મનાને વીંધી નાખવા તલપાપડ થઈ રહ્યા. એમનાં કડાં જાણે શિકારને જકડવાને ઊછળી રહ્યાં.
વહાણુ નજીક આવ્યું. હવે એને મહેારા ઈરાની વઢારથી જરા પાછળ રહ્યો. જરાક પાછળ...હવે લગાલગ થયા......
જગડૂએ પાછળ જોયા વગર આંગળીની ચપટી વગાડી. તરત મારા આગળથી, લંગરની સાંકળ ઉપરથી, એ ખારવા નીચે ઊતર્યા. પરતુ મકરાણી જહાજનું એના ઉપર ધ્યાન ના હતું.
પીથલ સુમરાએ જોરથી સાદ દીધે। : · સીદી ! આવ્યા તે પાછે ?...હવે તારી જીવતાં ખાલ ઉતારીને તારા શખ સાલીને ના મેાકલું તે। મારું નામ પીથલ સુમરા નહિ ! '
જગડૂને જોઈ ને પીથલે ભયંકર હાસ્ય કર્યું :
6
આ વળી નવા સાદાગર કાણુ જાગ્યો, જે મકરાણી દરિયામાં પીથલ સુમરા પાસેથી ગુજરાત જાય ? ગુજરાતના વેપાર બધ છે....
