________________
પાપ તારું પરકાશ રે!
(૨૩૧ એમ પિતાના હાથની આલાદ જ્યાં ચેખડો ગારદ થયે હતો ત્યાં સરકતી ફેંકી.
એકાએક દૂદાની સામે પેલો આંધળી દેડ કરીને દરિયામાં ઝંપલાવનાર ખલાસી નીકળે. એનું માથું બહાર નીકળ્યું ને એના તરફડતા હાથેએ દૂદાનું માથું પકડ્યું. • વહાણ ઉપરથી એક સામટી ચીસી ઊઠી. ને એક કાબેલ તરો એક આલાદને મોઢામાં ભરાવીને નીચે કૂદ્યો.
અણજાણ ઉતાવળે પકડાયેલી આલાદ રવિસરના ધેકાના ઉપરના છેડામાં ભરાઈ ને તરવૈયા ખલાસીને એની જાણ ના રહી. મોઢામાં પકડેલી આલાદે એને દરિયાની સપાટીથી એકાદ હાથ ઊંચે સુધી જવા દીધે. પછી આલાદ ખેંચાઈ અને એણે ખલાસને એક ઝાટકે વહાણની બાજુ સાથે અફાળે. બે-ત્રણ ખારવાઓએ આલાદને રવિસરના છેડામાંથી મોકળી કરી. ને એક-બે ખારવા એને મદદ કરવા નીચે કૂદી પડ્યા.
અને ડૂબતાને બચાવવાની સંપૂર્ણ વ્યવસ્થા કરીને જ્યારે ખારવાઓએ જોયું ત્યારે દરિયાની સપાટી સાવ નિજન હતી. કોઈ સર્ષ પિતાનું મુકામ શોધતો હૈય, એમ માત્ર નાખુદાએ ફેકેલી આલાદ જ પાણી ઉપર તરતી હતી.
ને એમના માથા ઉપર ઘંટને અવાજ જોરથી થવા લાગે.
અને કેઈ અગમ્ય પરચાની સામે માણસ વામણો બનીને મૂક - અને મૂઢ ઊભે રહે, એમ સહુ સ્તબ્ધ બનીને ઊભા થઈ રહ્યા.
પિંજરિયાએ બૂમ પાડીઃ “સમાલ નાખુદા ! જમણી બાજુ 'સમાલ!'
ઘંટને અવાજ હવે વધારે પાસે આવતે લાગતું હતું. ને આ સહુએ જમણી બાજુએ જોયું તે ચોખંડાનું શબ દરિયા ઉપર ચતું
