________________
૧૪૮
જગતશાહે
આરમારેાના ભેટા સંધારા માટે કાંઈ નવા નહેાતા. અજમ, અરબ, ખર અને જાવાઈ આરમારાના એમણે અનેક મુકાબલા કર્યાં હતા, ને માથાભારે મુકાબલા કર્યા હતા. પરંતુ આ અત્યારના ભેટા તેા સાવ નવીનવાઈના હતા, અણુધારેલા હતા; સ્વપ્નામાંયે કદી વિચારેલા નહીં એવા હતા.
આ કચ્છના અખાત. આ સામે દેખાય તે એનું દરિયાલાલનું ખારું. જરાક આગળ જાય એટલે સંધારાનું પેાતાનું મથક આવે. આંહી આરમાર ાની ? આજ સુધીમાં આંહી કાઈ કરતાં કાઈ આરમાર આવી નહેાતી. અજમ અને અરબ આરમારે। તે। . આટલે સુધી આવે જ નહિ, આવી શકે નહિ. સઢની એટલી એમની કારગત ન હતી; હજી તે। એમની આરમારા ગાલાઓથી ને હલેસાંથી જ ચાલતી હતી. સઢ ફરકાવી જાણે ને સઢથી દરિયાવાટ ખેડી જાણે એક ચાવડા ને ખીન્ન ચાવડા પાસેથી શીખેલા સંધારા. ને સામા પવનમાં સઢ ફરકાવતા સંધારા સામે એ આરમારે હિસાબ શે ? અરે, આજ સુધી ખુદ એના ઘરના પાણીમાંયે એમને હિસાબ સંધારાને મન ફૂટી કાડીનેાયે ના હાય! તેા...તા...
'
પિંજરિયાએ ક્રીતે બૂમ પાડી : ‘ આરમાર...ખાર ખગલા... તેસરિયા સઢ...આરમાર...નાખુદા, સલામ !...નાખુદા, સમાલ !... સમાલ !...સમાલ !...‘
પચ્છમની સીમમાં એક પછી એક સઢ ધીમે ધીમે ઊંચે ને વધારે ઊંચે થતા દેખાયા.
આ આરમાર કાની એને વિચાર પછી કરશું. એ સીધેસીધી આવે છે, દરિયાલાલનું ખારું આંતરીને આવે છે .તે એના ઇરાદા મેલા છે એ વાતમાં તા જરાય શકા નથી.
ને ચાવડા સંધારના હુકમ છૂટયો - ભીડા નથી કરવા ! ભીડા
