________________
રાજા, વાજા ને....
6
૧૩૧
પાટગઢ હશે. એક કાળે એ માટું શહેર આટલામાં હતું, પણ
આજ તેા એનાં એંધાણ પણ નથી રહ્યાં કચાંય.
"
"
હશે, પણ એક વાત છે ભાઈ ! ' કહ્યું : આટલા નજીકમાં કાંય કાઈ ગામ નથી. ચીરા જીવતા લાગે છે. એટલે અવારનવાર ધરતી ખરું. તે આંહીં વસવાટ કરવા ઠીક ગણાય ? ’
સાલ શેઠે મહાજનને
ધરતીક પના આ ધણુણે એવું તે
· એ વિચારવા જેવું તેા ખરું. પણ એક વાત છે : આ હિર ભગતે ચીંધી એ જગામાં ઝાડીનું ઘેરુ ઝુંડ છે. આટલામાં પાસે કે દૂર નથી કાંય ઝાડપાન કે ઝાંખરું, છતાં આટલામાં ધ્રુવી ઘેરી ઘટા જામી છે ! એમ કરશું ? એના છાંયામાં જરાક વિસામા લઈ જોઈ એ.
"
6
ઝાડીમાં બે-ત્રણ જણા પેઠા. · અલ્યા, સાચવીને જજો ! ' મહાજનમાંથી એકએએ ખૂમ પાડી.
:
એકાએક ઝાડીની અંદરથી સાલ શેઠે સાદ દીધા એ આમ આવે, આમ આવે, આમ આવે!! જરા જુએ તેા ખરા!'
બધા ઉતાવળા ઉતાવળા ત્યાં ગયા : હીરેા કામદાર, જગો મહેતા, કરસન દેશી, બધા ગયા.
6
ઝાડીનાં ઊંચાં ઊંચાં ઝાડાની વચમાં જાળાં ને ઝાંખરાંના ઘેરા ગોળ ટાપ હતા. ને એની આગળ સેાલ વસા ઊભા હતા. જુએ, જીએ. 'સાલ વસાના અવાજમાં નર્યાં વિસ્મયને રણકાર હતા.
,
એટલું કહી બધાને પેાતાની પાછળ આવવાના ઇશારા કરીને લાકડીથી નળાની ડાળને બાજુ કરી ઝાંખરાં એક બાજુ દબાવ્યાં. ત્યાં છીંડી જેવું થયું. એમાં બધા એક પછી એક ગયા.
ગયા ને વિસ્મયમાં ઊભા રહ્યા. એમની વાચા જ જાણે હરાઈ ગઈ ! વચમાં નાના પથ્થર જડયો ચોક હતા, લાકડાનું મંદિર હતું, તે મદિરની અંદર પાર્શ્વનાથની કાયુક્ત શ્યામસુંદર મૂર્તિ હતી.
