________________
૧૨૨
જગતશાહ
“હા, બાવા !' એટલે કે કંથકોટમાં ?” હા બાવા, હા !' અરે કઈ સંધાર રહી ગયું હોય તે પકડીને પૂરી દે હેડમાં.” આ જો તે સંધારની નહીં, બીજી છે.” વળી બીજી કઈ ઘે?” ગઢમાં જ છે બાવા !'
ગઢમાં જો હોય તે બે હાથમાં બે જડબાં પકડીને ચીરી નાખું ! હું જામ રાયલ કઈ રંજીપેંજી સાધુ-ફકીર નથી. પણ છે ક્યાં છે એ તે બતાવો ! ” “બાવા, આ વાણિયા !'
વાણિયા ? કંથકેટના જૈન વાણિયા ? બાદલજી, તમે હીરા કામદાર ને સેલ સંઘપતિની વાત કરો છો ?'
હા બાવા ! “ચેતતા નર સદા સુખી' એમ શાસ્તરમાં કહ્યું છે, એ સાવ સાચું છે.'
પણ એમનાથી ચેતવા જેવું શું છે? આ સંધ હથિયારપડિયાર લઈને ગઢને થે દેવા નીકળ્યો હતો, એ તમે ન જોયું?”
“હા બાવા, એ જ ઉપાધિની વાત છે ને!'
અરે, તમે તે કાંઈ ગાંડા થયા છે બાદલજી! ઊલટાના એન. જ એક જણ ચાવડા સંઘારને જીવતે ઝાલી લાવ્યું હતું એના કટકની વચમાંથી ! ને ત્યારે તે આ શળીનું વિઘન કાંટે ગયું. અરે, આપણને તે કાંટોય નથી વાગે; ઊલટાની સૂળીયે વાગી સંધારને ને કાંટા વાગ્યા સંધારને.”
હા, એ જ બાવા, એ જ !' પણ એમાં તે રાજી થવા જેવું કે ચેતવા જેવું ? ”.
