________________
૩૪
I
• [ જીવનપરિચય
! મનપારચય
શું થાત! આ માવિહેણાં બચ્ચાંઓને શું થતું હશે !” વગેરે વિચારે તેમનાં મનમાં ઝડપથી આવવા લાગ્યા અને તેમણે એ બચ્ચાંઓને કાળજીથી ઉઠાવી લઈ બાજુના ઓરડામાં મૂક્યાં. તેજ વખતે બહારના ભાગમાં એક મધપૂડે હતું, તેમાંથી ઉડેલી માખીઓએ તેમને ડંશ દીધે, પણ તેમણે પેલાં બચ્ચાંઓની પીડા વિચારી આ ડંશને ગણકાર્યો નહિ. કેવી દયા! કેવી સહનશીલતા !
એકવાર પૂજ્ય પંન્યાસજી શ્રી દાનવિજયજી ગણિવર તથા પૂજ્ય પંન્યાસજી શ્રી મેધવિજયજી ગણિવર (પછીથી શ્રી વિજય મેઘસૂરિજી) સાણંદ બિરાજતા હતા, ત્યારે આપણું ચરિત્રનાયક તેમનાં વંદને ગયા હતા, તેમને સમાગમ થતાં “પરલોકનું પાથેય બાંધી લેવામાં જરાય પ્રમાદ ન થાય” એવી હિતશિક્ષા પામ્યા હતા. કેઈએ ગુરુ મહારાજના સમાગમને નેળવેલની ઉપમા આપી છે, તે અમને યથાર્થ લાગે છે. જેમ સર્પ સાથે લડી રહેલ નળિયે પિતાના દરમાં જઈને મેળવેલ સૂંઘે છે અને વિષમુક્ત થઈ ટટાર બની જાય છે, તેમ સાંસારિક વાસનાઓ સાથે લડી રહેલા મુમુક્ષુઓ ગુરુમહારાજને સમાગમ પામી પ્રમાદાદિ દોષથી મુક્ત થઈ પિતાની ભાવનામાં ટટાર બની જાય છે.
તે પ્રસંગે પૂ. પંન્યાસ શ્રી મેઘવિજયજી મહારાજે આપણા ચરિત્રનાયકને સ્વ. પૂજ્ય પંન્યાસજી દાદા મણિવિજચજી ગણિવરનું જીવનચરિત્ર લખવા માટે અનુગ્રહકર આદેશ
J
