________________
૧૪૨
મુનિજીવનની બાળપોથી–૫
(૧-૨) જાતિ કે કુળને જેને મદ હશે તેને આલેચન કરતાં વિચાર આવશે કે, “જો આ વાત ખુલ્લી પડી જશે તે લેકે મારી જાતિ કે કુળની નિંદા કરશે.”
(૩-૪) રૂપ કે બળને જેને મદ હશે તેને થશે કે, “પ્રાયશ્ચિત્તમાં છે અને વધુ પડ પર આપશે તે મારું રૂપ કરમાઈ જશે અથવા હું દુર્બળ થઈ જઈશ.'
(૫) જેને લમનો (અર્થાત્ લાભાંતરાયના કેરદાર ક્ષે પશમથી મળતી અનેક સમૃદ્ધિઓને) મદ હશે તે આલેચન કરતાં એમ વિચારો કે, મારે બધી જાતે લીલા લહેર છે. જે મારું આલેચન ખુલ્લું પડી જાય તે મને મળવા અનેક લાભ અટકી જાય.”
(૬) તપના મદવાળે એમ વિચારશે કે, “હું તે ઉગ્ર તપશ્ચર્યા કરવાથી જ સદાને શુદ્ધ છું. મારે આલોચનાની શી જરૂર ?”
| (૭) જેને પ્રાપ્ત થયેલા ઐશ્વર્યનો મદ હશે તે આ લેચન કરતાં એમ વિચારશે કે, “આટલા બધા શિષ્ય અને ભક્તવાળે હું શી રીતે આલેચના કરી શકું ?”
(૮) જેને જ્ઞાનનો મદ હશે તે ગુરુની પાસે આવેચના કરતાં વિચારશે કે, હું સ્વયં જ્ઞાની છું. ગીતાર્થ છું. માટે મારું પ્રાયશ્ચિત્ત મારી જાતે જ કરી લઈશ.” જેમ એક ડોકટર માંદા પડે ત્યારે પિતાની દવા બીજા ડેકટરની પાસે જ કરાવતે હેાય છે. તેમ મેટામાં મેટા આચાર્ય પણ પિતાના દેશેની શુદ્ધિ બીજા આચાર્યાદિ પાસે કરવી જ જોઈએ,
