________________
મુનિજીવનની બાળપોથી-૫
૧૪૧
(નિવેદન) કરતાં કરતાં કેવળજ્ઞાન થઈ ગયું, તે કેટલાક અનંતાઓને ગુરુ પાસેથી પ્રાયશ્ચિત્ત સાંભળતાં જ કેવળજ્ઞાન. થઈ ગયું.
આ છે આલોચનાની પ્રચંડ શક્તિ ! ! આ શક્તિને ખ્યાલમાં રાખીને પ્રત્યેક મુમુક્ષુએ પિતાના નાનામાં નાના કે બ્રહ્મચર્ય સંબંધના વિકરાળમાં વિકરાળ દેશનું પણ ગુરુ પાસે આવેચન કરવામાં જરાક પણ વિલંબ કરે જોઈએ નહીં. જેમ જેમ તેમાં વિલંબ થતું જાય છે તેમ તેમ તે પાપનું પ્રાયશ્ચિત્ત વધતું જાય છે. અર્થાત કરેલા પાપની જે તે પછીને પહેલા જ પ્રહરમાં આલોચના કરવામાં આવે તે તેનું પ્રાયશ્ચિત્ત જે આવે તેના કરતાં મનની આનાકાની વગેરે કારણે વિલંબ થતાં જે બીજા પ્રહરમાં આલેચન કરવામાં આવે તે તે પ્રાયશ્ચિત્ત વધી જાય છે. આ રીતે પછીના પ્રહરમાં પણ સમજવું.
જેણે પિતાના દેષની ગુરુ પાસે આલેચના-સહેલાઈથી કરવાની શક્તિ મેળવવી હોય તેણે પોતાનામાં રહેલા અહંકારને જેટલું બને તેટલે વધુ ઓગાળી નાંખે જોઈએ, કેમકે તે જ આચન કરવા દેતા નથી. વળી આવા અહંકારને લીધે આલોચન કરનાર સાધુ લક્ષમણ સાધ્વીજીની જેમ માયાવી બને તે પણ સુસંભવિત છે.
શાસ્ત્રકારોએ આઠ પ્રકારના મદ (અહંકાર) કહ્યા છે.
