________________
૨૮૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ સ્નાનપાનકરીસુખ લહ્યાં, આવી બેઠા તરુછાય રે; તવ તેહનું દુઃખ પૂછિયું, કહે કિરાતી તિણ ઠાય રે.અહો ૨૫ એ શ્રીગિરિને આગળ, દૂરે વીણાપુર નયર રે; પદ્મનાભ નર તેહનો,તે નયરને પાસે વળી નયર રે.અહો ૨૬ તેહનો નૃપ તેહને ઘરે, એક છે સોવન-કુંભ રે; ચોરે અપહર્યો અન્યદા,પગ આવ્યો ચોરનો લંભ રે.અહો ૨૭ તસ સુભટે મમ પતિ ઘર્યો, ચોર તે હુંતો અન્ય રે; સમજાવ્યો સમજે નહીં, તેહ નરેશ્વર શુન્ય રે.અહો ૨૮ તે દેવાની છતી નથી, અને વળી જૂઠું આળ રે; તેણે દુઃખે રોઉં હું દુઃખિણી, કડુઓ કર્મ જંજાલ રે.અહો ૨૯ કહે શ્રીચંદ્ર ભદ્રે સુણો, જે અયકુંભ તે આણો રે; તુરત રિક્ત કરી આણીઓ, ફરો પારસ પાષાણો રે.અહો ૩૦ અગ્નિયોગે કંચન ઘટ કરી, દીઘો ભિલ્લડી હાથ રે; તે લઈ રાજાને દીઓ, છોડાવ્યો પ્રાણનાથ રે.અહો૩૧ નિષ્કારણ ઉપગારીયા, ચિરંજીવો એ સંત રે; સવિ વૃત્તાંત પતિને કહ્યો, હર્ગો કિરાત અત્યંત રે.અહો ૩૨ શ્રીચંદ્ર તિહાંથી ચાલીયા, વીણાપુરમાં જાય રે; ગઢ મઢ મંદિર પ્રમુખની, શોભા નિરખી સુખ થાય રે.અહો ૩૩ સૂર્યવતી સુત સુંદર, મિત્ર તે વસૅ વીંઝે રે; “વેદિકાએ બેઠા આવીને, દેખી નયર મન રીઝે રે.અહો ૩૪ હવે તિહાં પૂર્વ સારિકા તણો, જીવ ઇહાં ઉપ્પડ્યો રે; પદ્મનાભ નૃપ અંગજા, પદ્મશ્રી થઈ ઘaો રે.અહો ૩૫ મંત્રિ સુતા કમલશ્રીયા, સાથે પરમ છે નેહ રે; બેહુ ક્રીડા કરી શહેરમાં, આવંતી સસનેહ રે.અહો ૩૬ નિજ ઘરે તે જાતાં અછે, બેઠા શ્રીચંદ્રને દીઠ રે; મોહી પથગિત થઈ રહી, જ્ઞાનવિમલ મતિ ભિટ્ટ રે;
મલિયાં પૂરવ ઇષ્ટ રે.અહો ૩૭ ૧. સુવર્ણકુંભ ૨. શક્તિ ૩. લોઢાનો કુંભ ૪. ઓટલા પર ૫. સ્થગિત, સ્થિર
