________________
ખંડ ૪ | ઢાળ ૧
૨૮૩
જેહના ફરસ થકી હુવે, લોહાદિક સવિ ઘાત રે; સુવર્ણપણું તે “ઉપલ લહે, દુર્લભ એહની જાત રે.અહો ૧૧ મેદિની અનૃણ કરાવજો, કરજો દીન ઉદ્ધાર રે; મુજ મઠ એક કરાવજો, મહિમા જૈન વિહાર રે.અહો ૧૨ બહુ હઠ કરી પારસ દીએ, નિઝામો તેણે તેહ રે; મૃત ઠામે તસ મઠ કરાવ્યો, પાળ્યું વચન ઘરી નેહ રે.અહો૦૧૩ અનુકમે આઘા ચાલીયા, આવ્યું એક ઉદ્યાન રે; વંશજાલ દીઠી તિહાં, અષ્ટોત્તર શત પર્વ માન રે.અહો ૧૪ પક્વ સરલ ઉન્નત અછે, શાસ્ત્રોક્ત લક્ષણયુત રે; તેહ વિદારીને લીએ, મૌક્તિકર યુગલ પવિત્ત રે.અહો ૧૫ મિત્ર પ્રત્યે નૃપ એમ કહે, વૃદ્ધ મણિ નર જાણી રે; નારી તે છે લઘુ મણિ, નર માદા નામે જાણી રે.અહો૦૧૬ એહનો ગુણ તે જાણીએ, નર રાખીને પાસ રે; નારી ઘન લેઈ આપીએ, પરને કરી વિશ્વાસ રે.અહો૦૧૭ નારી નર પાસે આવે, પણ એ ઘન છે દુષ્ટ રે; પરને છેતરવા ભણી, ન કરે કામ એ શિષ્ટ રે.અહો૦૧૮ તિહાંથી આઘા ચાલીયા, મેહેલી પાલીનો અંત રે; શ્રી પર્વતગિરિ તુંગ છે, કનકાભિઘપતિ તંત રે.અહો ૧૯ ગિરિ દેખીને મોહીયા, જોવે તે ચોપખેર રે; ગિરિ ગહરને વનહ દરી, તરુવન રાજિ સમીર રે.અહો ૨૦ તૃષાક્રાંત થયા જિસ્ય, જોયે જલનાં ઠામ રે; તેણ સમે તરુણી રુદતી સુણી, તસ દુઃખ મેટણ કામ રે.અહો ૨૧ તે જોવાને તે ગયા, વિષમ ઠામે ગિરિશંગ રે; દુઃખણી ભિલ્લડી દેખીને, પૂછે દુઃખનું અંગ રે.અહો ૨૨ વળી જલસ્થાનક પૂછિયું, દેખીને ઉત્તમ દોય રે; જલસૃત લોહનો કુંભ છે, આગળ આણી ઢોય રે.અહો ૨૩ તેણે જળ તે પીધું નહીં, અનુચિત કુલ વ્યવહાર રે; ભિલ્લીએ જલથાનકકહ્યું,તિહાં ગયાદોયકુમાર રે.અહો ૨૪ ૧. પથ્થર ૨. મોતીનું જોડું, બે મોતી ૩. પલ્લી
