________________
૩૨ ૫
ખંડ ૪ / ઢાળ ૯
વચન સુણીને એહવું, ચિંતે મનમાં બાલ જાણ્યો હતો તે એ નહીં, એ કોઈ અવર જંજાલ. વ૫ રતનપ્રદીપે જોઈને, કહેવા લાગી તેહ; ચંદનાલિસ ભાલસ્તલે, કોણ છો તુમો ગુણગેહ. વ. ૬ કુશસ્થલથી આવીયો, છું અધ્વગ પાદવિહાર; તુમો કોણ કિયાંથી આવ્યા, શો ભય છે કહો સાર. વ૭ એક સખી કહે સાંભળો, અરિમર્દન પુરરાય; સુતા તેહની એ યક્ષની, અર્ચા કરે સદાય. વ. ૮ એક દિન જનક ઉત્સંગમાં, બેઠી દેખી જામ; મંત્રીને કહે એ સમો, વર જુઓ પુરુષ પ્રઘાન. વ૦ ૯ એહવે એક યાચક તિહાં, બોલ્યો કરી ગુણગ્રામ; કુશસ્થલ પુર રાજીયો, પ્રતાપસિંહ જસ નામ. વ૦૧૦ તસ સુત શેઠ ઘરે વસ્યો, શ્રી શ્રીચંદ્રકુમાર; દાતા ભોક્તા સાહસી, ગુણમણિ રયણ ભંડાર. વ૦૧૧ સંપ્રતિ રિસાવી ગયો, તે નરરત્ન અમૂલ; તે સુણી નૃપ મૌન રહ્યો, પણ મનમાં અનુકૂલ. વ૦૧૨ તેહવે રયણીએ અન્યદા, યક્ષ સુપનમાં આવી; કન્યાને કહે એહવું, ચિંતા કાંઈ ન લાવી. વ૦૧૩ આજ થકી દિન પાંચમે, લગ્નવેળાયે જાણી; વર આણીને મેળવું, મ કરીશ મનમાં કાણિ. વ૦૧૪ તેહ સ્વપ્ન અમ આગળે, કહ્યું એણે ઘરી પ્રેમ; તે નિસુણીને અમે કહ્યું, તે સુણજો ઘરી એમ. વ૦૧૫ એહ જ પુરમાંહે સચિવનો, પુત્ર અછે શ્રીદત્ત; તે કુમરીનો રાગીઓ, પણ કુમરીને ન ચિત્ત. વ૦૧૬ તેણે અમને લોભાવીયાં, લોભે લક્ષણ જાય;
કૂટ બુદ્ધિ કરીને કહ્યું, કુમરી આગળ આય. વ૦૧૭ ૧. રત્નદીપકથી ૨. મુસાફર શ્રી. ૨૨]
