________________
૩૨ ૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ શ્રીદત્તે પણ એહવું, સ્વપ્ન લહ્યું છે દેવ; તે નિસુણી કન્યા કહે, યક્ષવાણી થઈ હેવ. વ૦૧૮ તે વાણી સાચી હયો, ઇમ કહી સઘળો સાજ; નિશે મેલીને આવીયા, પણ નવિ સીધું કાજ;
વિતથ સરઘનગાજ. વ૦૧૯ કાંઈક સંભ્રમ જાણીને, રાખ્યો પિતાએ ગેહ; આપણને દીઘો નહીં, તસ કર્મે દીઘો છે;
કપટનું કેતુ દેહ. વ૦૨૦ એમ સુણી ભૂપસુતા કહે, હું વંચી તુમને તેણ; તે અનિષ્ટ વર નવિ થયો, વંચી નવિ કમૅણ. વ૦૨૧ ભાગ્ય અછે હજી મારું, તુમને દીઘા યક્ષ; તુમ્હી જ વર મન માનીયા, રૂપ કામ પ્રત્યક્ષ. ૧૦૨૨ પણ આપણ ઇહાં રહેતાં થકાં, કરશે પિતા અનર્થ; તેહ ભયથી ક્યાંય જાઈએ, સીઝે આપણો અર્થ. ૧૦૨૩ તે નિસુણી કુંવર હે, તે પણ માનવ રૂપ; હું પણ માનવ રૂપ અછું, શો ભય કરો મન ભૂપ. વ.૨૪ જોઈએ તે કેહવો અછે, બળ કેહવું છે તાસ; ભાવી હોય તે નીપજે, શું હોય ભયથી નાશ. વ૨પ થયું પ્રભાત સજળે કરી, ઘોવે નિજ મુખ જામ; ભાનુ પરે ભાલ દેખીને, હરખી કન્યા થયું મન ઠામ. ૧૦૨૬ એહવે યક્ષ અર્થક તિહાં, આવી દીઠું સર્વ; તુરત જઈ ભૂપ વીનવ્યો, ચઢીયો નૃપતિને ગર્વ. વ૨૭ નૃપ આદેશે આવીઓ, ચતુરંગ બળ તેણે ઠામ; તે દેખી કંપે કની, કહે પતિ કર મન ઠામ. વ૨૮ ભદ્ર! મન બીએ રમતી, એ વરાક કુણ “માત; શું જાઉં એ ઉપરે, એ ભટ કાયર ગાત. વ૨૯ પાછળ મંત્રી આવીયો, કહે રે કોણ તુજ સ્થાન;
ન કહે કાંઈ નામાદિકે, ગણે ન કિણને જ્ઞાન. વ.૩૦ ૧. કેવું ૨. મત, ના ૩. બિચારો ૪. માત્ર
