________________
૪૫૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ પાદોપગમન અણસણ આરાઘી, કર્મ ખપાવીને મુક્તિ જ સાથી; સાડ
| ઇતિ સુશિવો મોક્ષ પ્રાપ્ત કહે ગૌતમ ઇણે પાપ બહુ કીઘાં,
પણ અંતગડ કેવલી થઈ સુખ લીઘો. સા.૧૧ કહો કેમ તે ભગવદ્ મુજ દાખો, કરી કૃપા તુમ ચરણે રાખો; સા પ્રભુ કહે ગૌતમ એણે મહાભાગે, શુદ્ધ આલોયણ કરી બહુ રાગે. સા.૧૨ ગુરુદત્ત પ્રાયશ્ચિત્ત જે ઘારે, તે આપોપું તેણે ભવ તારે; સા ક્ષપકશ્રેણી શુક્લધ્યાન પસાથે, ભવભવસંચિત દુષ્કત જાયે. સા૦૧૩ તપથી આતમ ગુણ અજુઆલે, કર્મઇદન તે તપ પરજાલે; સા. અથ ભણે ગૌતમ તેહની ભક્ત, તેણી વેલા નવિ લીઘ પ્રવ્રજ્યા. સા૦૧૪ શ્યો સંબંઘ થયો તસ આગે, દાખો સ્વામી તે થયો જેમ લાગે; સા. સ્વામી ભણે તે છઠ્ઠી નરગે, પહોતી નવિ પામી તે ‘સરગે. સા.૧૫ ભણે ગૌતમ શે કર્મે ભારી, દુઃખિણી વરાકે તે થઈ નારી; સા. જિન કહે રૌદ્રધ્યાન અનુભાવે, અધ્યવસાય માઠા તિહાં થાવે. સા૧૬ કહે ગૌતમ શો અશુભાધ્યવસાય કીઘો,
જેથી નરક દુઃખ લહ્યો અતિ સીઘો; સાવ કહે જિન ગર્ભપ્રસવને કાલે, ચિંતવ્યું મનમાં એમ જંજાલે. સા૧૭ દુઃખ દીએ ગર્ભ એ પાડું પ્રભાત, વિવિઘ ખાર મેલી કરું ઘાત; સા એમ અતિ રૌદ્રધ્યાન ચિતવતી, તુરત મરી છઠ્ઠી નરકે પહોતી. સા૦૧૮ જ્ઞાનવિમલ મતિ શુભ હોય તેહને, આયતિ સુખ લેવું હોયે જેહને, સા. કોણ માઠો નર કોણ છે વારું, સઘલું છે નિજ કર્મને સારુ. સા.૧૯
| | દોહા.. પ્રસવ્યો તે સુત વેઢીયો, જર પંકિલ અંબાલ; જાત માત્ર તેહને ગ્રહ્યો, કુતરે અતિ વિકરાલ. ૧ તે કુલાલચક્ર ઉપરે, મૂક્યો તેણી વાર; ખાવાને જબ ઉમ્મહ્યો, તવ આવ્યો કુંભાર. ૨ ગ્રહી નિજ ઘરણીને દીઓ, અપુત્રીયાને પુત્ર; કુલદેવીએ આપી, એ આપણ ઘરસૂત્ર. ૩ ૧. અંતકૃત ૨. સ્વર્ગે ૩. બિચારી ૪. કાદવ ૫. ગૃહિણી, પત્ની
