________________
૪૫ ૧
ખંડ ૪/ ઢાળ ૪૩
કે ત્રાછીને ચામડી રે, ખેપવું ખારી ખાર; થિ૦ કે સાયર ઝંપ દીયું રે, કે તુક્કાના સહું પ્રહાર. ધિ. ૬ ઇત્યાદિક ચિત્ત ચિંતવી રે, મુજ પાપીને કોય; શિવ સંગ્રહે નહીં પાવક વિના રે, દઝવું એ હું દેહ. ધિ. ૭ એમ નિશ્ચય મનમાં ઘરી રે, ભાખે તે મુખે આપ; ધિ. ભો ભો લોકા સાંભળો રે, એ પુત્રી હું બાપ. થિ ૮ સુઝુસિવો હું બંભણો રે, જાતિપણે કર્મચંડાલ; ધિ એ સુઝુસિરી મુજ બેટડી રે, એહમાં કોઈ નઆળ. ધિ. ૯ વેચી બંભણ મંદિરે રે, દુર્ભિક્ષને અનુભાવ; ધિ. કર્મ અભાગ્યતા જોરથી રે, મેં પરણી ઇહાં આવ. થિ૦૧૦ કૂટું કર્મ કપાલશું રે, ખૂટું સવિ મુજ પુણ્ય; શિવ છૂટું કેમ હવે પાપથી રે, એહવે હું છું અઘન્ય. થિ૦૧૧ જન્માંતર સંબંઘની રે, ખબર પડે નહીં કોય; થિ તેણે નેહે આવી મળે રે, સમ વિષમ તિહાં ન જોય. શિ૦૧૨ એ સંસારની ભાવના રે, થાય અનેક સંબંઘ; થિ૦ આ ભવે જનકસુત થઈ રે, સ્ત્રીપતિભોગ સંબંઘ, ધિ
એ તો કર્મનો ઘંઘ. ૦િ૧૩ તે ભણી મુજ વયણાં સુણો રે, રે લોકા લોકપાલ; ધિo મુજ સમ કોઈ ન પાપીયો રે, હું ત્રિભુવનનું “આલ. ધિ૦૧૪ લોકનીતિ એહવી અછે રે, જાતિ શીલ કુલ જાસ; ધિ જે કન્યાનું જાણીએ રે, કરીએ તસ પરણવા આશ. ધિ૦૧૫ તે પણ મેં નવિ ચિંતવ્યું રે, કીધું એ અવિચાર; થિ૦ વિષયતણા પરવશ થકી રે, અતિ અવિરતિને ભાર. ધિ૧૬ માતા બહેન બેટી મુખે રે, ઉચ્ચારીએ મુખ જેણ; થિ ઉત્તમ તે તેમહી જ ગણે રે, જાવજીવ નિયમેણ. ધિ૦૧૭ મુજને તો સાક્ષાતથી રે, એક ભવે દોય સંબંઘ; થિ હું તો પશુથી અધિક છું રે, વિષય-પડલથી અંઘ. થિ૦૧૮
૧. ઝંપાપાત ૨. બૂઠા તીરના ૩. અગ્નિ ૪. બાળું ૫. બ્રાહ્મણ ૬. જૂઠું ૭. આવીને ૮. બાપ અને બેટી ૯, કલંક ૧૦. રાગને લીધે
