________________
૪૫૨
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
એ અકાર્યથી ૧આપણો રે, આતમ પડિયો નર્ક; ઘિ દારુણ દુ:ખ તો ચિહ્ન ગતિ રે, હિાંયે ન લેશું ફર્ક. ધિ॰૧૯ તે ભણી મુજને જલણવિના રે, નહીં કોઈ પાપને ઠામ; ઘિ એમ કહી ધૈર્ય ધરી તિહાં રે, કહે એ કરવું કામ. ઘિ૦૨૦ કાષ્ઠ ચિતા મહોટી રચી રે, પુર બાહેર તેણી વાર; થિ આપ નિંદા કરે નયનથી રે, વરસે આંસુધાર. ઘિ૦૨૧ મધુ ધૃત સિંચી પવનશું રે, પ્રેર્યો પણ ન ઝલંત; ઘિ રજલણ તે તસ જાલે નહીં રે, તિહાં લોકા એમ ભણંત, ૦િ૨૨
પાપ દુષ્ટ નિઃસૃષ્ટનું રે, તેણે ન દહે છે એહ; ઘિ કહે હું છું અતિ પાપીયો રે, એ પણ ન દહે છેહ. ધિ૦૨૩ એમ ધિક્કાર ઘણો કરી રે, દીએ બહુલો માર; ધિ પાહની મૂઠી કૂપરે રે, પૂઠે શીશ મઝાર. ધિ૦૨૪ દંપતી બેઠુને કાઢીયાં રે, દેશમાંહેથી તામ; ઘિ જનસમુદાયે એમ કહ્યું રે, અહો અહો મધ્યમ કામ; ધિ યોગ્ય ન એહનું નામ. ધિ૦૨૫ કહે ગૌતમ સ્વામી તેહને રે, અગ્નિ ન દાઝ્યો કેમ; ધિ એહ દુષ્કર્મા આકરો રે, કેમ ઘર્યો જલણે પ્રેમ. ધિ૦૨૬
કહે ભગવંત ભવિતવ્યતા રે, વશથી મળીયો યોગ; ઘિ નિર્દાહક દારુ મળ્યાં રે, ચય રચતાં કર્મ ભોગ. ૦િ૨૭
',
હવે તે ચાલ્યાં પરદેશમાં રે, પામ્યાં બહુત ધિક્કાર; ઘિ ગામમાંઠે ત્યાં પેસતાં રે, દીઠા શ્રી અણગાર. ઘિ૦૨૮ ગોચરીનો ખપ કીજતાં રે, રે, લીજતાં શુદ્ધ આહાર; થિ છીજતાં કર્મ કષાયને રે, ભીંજતાં શમ જલધાર. થિ૦૨૯
તેહની પૂઠે તે ગયા રે, વનમાંહે ઘરી શાન; થિ પેખે તિહાં સૂરીશ્વરા રે, જ્ઞાનવિમલ ગુણધામ. ધિ૦૩૦ || દોહા | સોરઠા II સોરઠા–જગદાનંદન નામ, સૂરીસર તિહાં પેખીયા; ચરણ કરણ ગુણધામ, દિવસ સફલ કરી લેખીયા. ૧ ૧. પોતાનો ૨. અગ્નિ ૩. લાકડાં
