________________
ખંડ ૪ / ઢાળ ૩૯
એહવે કુલપુત્રક તિહાં આવ્યો, તે વ્યતિકર સવિ જાણ્યો રે; સંવેગે વાસિત મનમાંહે, વૈરાગ્ય રંગ તે આણ્યો રે. દે॰૧૨ ધિક્ ધિક્ એ સંસાર વાસને, પાસ તે મહોટો એ છે રે; વિષયામિષના વૃદ્ધ જે પ્રાણી, તે દુર્ગતિમાંહે ગચ્છે . દે૦૧૩
૪૩૯
૨
ભાખે રે; સાખે રે. દે॰૧૯ અર્થી રે;
કામ મહાગ્રહ કુગ્રહ ગ્રસિયા, ખસીયા પરે નવિ જાણે રે; કંડુ તો પણ લોહી ઝરતો, ખણતો મીઠાશને માણે રે. દે૦૧૪ વિષ હાલાહલથી એ વિષયા, વિરુઆ જાસ વિપાકા રે; અંતે વિરસા આપા તરસા, જેહવાં ફલ કિંપાકા રે. દે૦૧૫ તે ધન્ય તે કૃતપુણ્ય કહીજે, વિષય વિમુખ જે જાણીને તે ધન્ય જગમાંહે, એમ વિરાગતા સ્ત્રીચરિત્રની લહી ઘીઠાઈ, મીઠાઈ નહીં એમ ચિંતી કુલપુત્રક મુનિને, પાસે ગયો પુર વંદી ભગતે મુનિને ઘરનું, સવિ સ્વરૂપ તે નિરારંભ નિર્દભપણાથી, દીક્ષિત થયો સહુ ખંત દંત તપ સંજમ જુત્તો, મુક્તિનો કેવલ સંયમ અવિકલ સકલ પાળીને, નિઃસંગી થયો પરથી રે. દે૦૨૦ કર્મ ગંઠીના મર્મ સવિ ભેદી, સિદ્ધિ લહ્યો સર્વવેદી રે; ઉત્તમ તે પર દુઃખ દેખીને, હોયે સંસાર ઉચ્છેદી રે. દે૨૦ હવે તે લખ્ખણા જીવ સંસારે, ભમતાં બહુ બહુ વારે રે; ચક્રવર્તીની સ્રીરત્નપણે, ઉપની તેહ કેવારે રે. દે૨૧ તિહાંથી છઠ્ઠી નરકે વસીયો, તિહાંથી વળી ભવ ફરતો રે; શ્વાનપણે ઉપન્નો અન્નો, મૈથુન સંજ્ઞાએ નિરતો રે. દે૨૨ “પિંડારે તે ગુહ્ય દેશમાં, શરે કરી વેધ્યો તાણી રે; કૃમિકુલે લદ્દો કુદ્દો તુસ્રો, વેદના લહી અહિરાણી રે. દે૨૩ મરી વેશ્યા ઉયરે ઉપ્પન્નો, સુતાપણે તસ જીવો રે; ગર્ભમાંહે બેહ માસે મૂઓ, વેદન સહેતો અતીવો રે. દે૦૨૪ ભવ નવાણું એણી પ૨ે ગર્ભમાં, વસી વસી મરણ પામે રે; એમ કરતાં દારિદ્ર ઉપદ્રુત, માનવનો ભવ પામે રે. દે૨૫
૧. હકીકત ૨. ખરજ૩.ગ્રંથિના ૪. મગ્ન, લીન ૫. ભરવાડે ૬. ઉદરે, પેટે
થાવે રે; ભાવે રે. દે૧૬
ભવમાં રે; વનમાં રે. દે૦૧૭
