________________
૪૩૮
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ II ઢાલ ઓગણચાલીશમી II (નંદનકું ત્રિશલા દુલરાવે–એ દેશી. રાગ આશાવરી) જે સુવિનીત સુભાસી સુલજ્જા, રૂપવતી જે હોવે રે; તે પ્રાયે સહુને મનગમતી, તેહને સહુએ જોવે રે. દેખો અણાલોયણ ફલ પ્રત્યક્ષ, શલ્ય મહા દુઃખદાયી રે; કંટક તોમર પ્રમુખ દ્રવ્ય દોહિલ, તો શું કહેવું માયી રે;
ભાવશલ્ય ગુણ નહીં કાંઈ રે. દેખો૧ એમ ચિંત્યું તેણીએ કુટ્ટિનીએ, નાક કાન હવે કાપું રે; એમ ચિંતીને અક્કા સૂતી, જનમ દુઃખમાં પૂરું રે. દે૨ એહવે ખંડુટ્ટાને સુપનમાં, કોઈ વ્યંતરે એમ દાખું રે; કુટ્ટિણીને ચિંતિત રખે હોવે, સા જાગી સુપન મન રાખ્યું રે. દેવ ૩ પ્રાતઃકાલ ગણિકાથી બીહતી, નાઠી ભય મન પામી રે; છ માસે ભમતીએ પામ્યું, ખેડનામ નગર અભિરામી રે. દે. ૪ તિહાં ઘનાઢ્ય કુલપુત્રકે દીઠી, જાગી કામ અંગીઠી રે; મીઠી લાગે હૃદયમાંહે આણી, ઘરમાં રૂપે ઉદ્દિી રે. દેપ પહેલી સ્ત્રી છે તેહને અનીઠી, લાગે તસ છિદ્ર જોવો રે; શોક્યુવેદ દુર્ધર અતિ હોવે, તિહાં સવિ વૈર વિગોવો રે. . ૬ ખંડટ્ટાને દેખી રીશે, ઊઠીને ગ્રહી દારે રે; ચૂડેલ પરે તે કેડે લાગી, દાતરડાશું વિદારે રે. દે૭ મીણ કરી તાતસ ગુહ્યું, નામી વલી મન ચિંતે રે; કોણ જાણે એમ કરતાં ન મરે, તો વળી પૂરે ખેતે રે. દેવ ૮ વળી માહરા સુખને કરી પરાભવ, અથવા અવરને આણે રે; તો એહવું કરું એહને દુઃખણી, પતિ પણ મુજ પરાક્રમ જાણે રે. દે૯ તાતી કોશ કરી અય કેરી, સંચારે યોનિ માંહે રે; તેણે દુઃખે સા મરણને પામી, હીંડી બહુ ભવમાંહે રે. દે ૧૦ ખંડુઢાનું કલેવર તેણે, નિરનુકંપથી કીધું રે; ખંડો ખંડ કરી પશુ પંખી, શ્વાનને વહેંચી દીધું રે;
. શોક્યનું વૈર તે લીધું રે. દે૧૧ ૧. મીઠું બોલનારી ૨. અગ્નિ ૩. ઉત્કૃષ્ટ ૪. અનિષ્ટ ૫. ગરમ ૬. રેડીને ૭. લોઢાની
