________________
ખંડ ૨/ ઢાળ ૨
૭૫ તિલકભૂપ કન્યાને ભાખે, પુત્રી મ કર વિલાપ; નયર કુશસ્થલે તુજ વલ્લભ છે, મેલી ટાળું સંતાપ. સો ૨૩ એમ વિચાર કરી મહેલે કન્યા, તેહવે સચિવ કહે સ્વામિ; એક વિચાર સુણો તે દાખું, રાખું ન સ્વામીશું વામ. સો ૨૪ મુજ સેવક ગયો જયને ઉતારે, તિહાં મળીયા છે મૂઢ; એહ વિચાર કર્યો છે તેણે, મીઠા મુખ હૃદયનાં ગૂઢ. સો૨૫ આપણા ચાકરનો એ ચાકર, તેણે કર્યો રાઘાવેઘ; લજવ્યા આપણને રાજામાં, અણપરણે ગયો દુર્મેધ. સો ૨૬ ભાગ્ય આપણું જે એહને એહવું, ગયો ચિત્તમાં ધાર; તિહાં આવી કન્યા આપણથી, કેમ જાશે નિરધાર. સો ૨૭ એહી વિચાર સુણ્યો તે દાખ્યો, તે ભણી કરીએ વિચાર; કન્યાને ઇહાં રાખી તેડવા, મોકલીએ શીધ્ર કુમાર. સો ૨૮ ઘીર નામે મંત્રી છે મોટો, બુદ્ધિબળી સાવઘાન; તે મોકલીને કુમર તેડાવો, જેમ હોયે સહુ મન માન. સો ૨૯ હવે કુમર તુરત નિજ નયરી, આવ્યો બીજે દિન; વિયોગથી બાહેર જોવાને, મોકલ્યા નિજ નર ઘન્ય. સો-૩૦ બીજ ચંદ્ર જેમ કૃશ નિર્મલ તનુ, નિરખી પામે હર્ષ ૨થથી ઉતરી પિતા પદ પ્રણમી, પામીયો પરમ ઉત્કર્ષ સો-૩૧ _નિજ વસ્ત્રાંચલે સુત તનુ માંજ, ભાંજે વિરહ વિયોગ; વિલાતિક્રમ કારણ પૂછે, કહે પ્રભુ કૌતુક યોગ. સો૦૩૨ સુણી શેઠ સુત વચન રસાલાં, મૌન કરી કહે પુત્ર; સપરિવાર સાથે ઘર આવ્યો, ભાવ્યો સવિ ઘરતણું સૂત્ર. સો૦૩૩ જેમ શ્રીચંદ્ર કહે તેમ ગુણચંદ્ર, દાખે સઘળી વાત; જેમ ધ્વનિ પડછંદેહોયે બમણો,અવર કાંઈ ન લહે તાત. સો૦૩૪ હવે કેતાઇક દિનને અંતરે, આવે જયાદિ કુમાર; રાઘાવેદ સંબંઘનો વિસ્તાર, ભાષે નૃપ આગળ સાર. સો૦૩૫ ચમત્કાર ચિત્ત પામ્યો ભૂપતિ, સાધુ સાધુ કહે વાણ; આપ નગરવાસી શેઠ-નંદને, સાથિયો વેશ સુજાણ. સો-૩૬ ૧. મંદબુદ્ધિ ૨. મોડા આવવાનું કારણ ૩. પ્રતિધ્વનિથી, પડઘાથી
