________________
૭૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ રૂપ કાંતિ ગુણ એહનો અધિકો, અભુત ધનુષ કલા ય; જ્ઞાનવિમલ ગુરુ એહનો ઘન ઘન, જે લહ્યો સુજશ સમુદાય. સો ૩૭
I || દોહા || કહે રાજા એણે આપણો, કીઘો જસ વિસ્તાર; એ કુમારે એ સાધતે, જય લક્ષ્યા જયાદિ કુમાર. ૧ તેહ કુમર છે માહરા, એ છે શેઠનો નંદ; માહરે તો બહુ સારિખા, પામ્યો બહુ આનંદ. ૨ દુષ્કર એ કરતાં થકાં, રાખ્યું મારું નામ; યશ સંયુત દેશદેશમાં, સીધા વંછિત કામ. ૩ કોણ પાસે ક્યારે એણે, શીખી કળા અનેક; લઘુ પણ અલઘુ પરાક્રમી, અહો ગંભીર વિવેક. ૪ મંત્રીરાજ વળી વીનવે, સુણો એક અચરિજ વાત; શ્રીચંદ્ર કેવારે તિહાં ગયા, આવ્યા કેવારે આત. ૫ દીસે છે નિત્યે ઇહાં, શેઠ પુત્ર ગુણ સત્ર; મુજ ભાઈ નંદન અછે, તે તસ મિત્ર પવિત્ર. ૬ એમ સુણી નૃપ અચરિજ ઘરી, તેડે તિહાં ગુણચંદ્ર; પુત્ર સહિત લક્ષ્મીદત્તને, સચિવર્ષે થઈ વિતંદ્ર. ૭ પૂર્વે પણ શેઠે સુણ્યો, જનમુખથી સંબંઘ; ઉસંગે ઘરી પુત્રને, પૂછે કરી નિબંઘ. ૮ વત્સ બાર પહોરે ગયો, તિલકપુરે કરી કાજ; ફિરી આવ્યો તે સવિ કહો, કેમ મળીયા સવિ રાજ. ૯ લક્ષ્મીવતી પણ માવડી, કહે આવડી વાત; હર્ષ નીરશું સીંચતી, કહે સુત શી તુજ ધાત. ૧૦
_II ઢાળ ત્રીજી || (પૂત ન કીજે રે સાઘુ વેસાસડો / અરણિક મુનિવર ચાલ્યા ગોચરી–એ દેશી) વયણ સુઘાનાં સયણ સોહામણાં, ભાષે લાજ ન રાખેજી; જિન ગુરુ માત પિતા નૃપ આગળ, સંત તે સાચું ભાણેજી. ૧ પુત્ર કહે સુણો તાતજી મારા, એ સવિ તુજ પ્રસાદજી; સરોવર જળ જે પથીને ઉપકરે, તે સવિ જળ પ્રસાદોજી. પુ. ૨
