________________
૭૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ શ્રી પ્રતાપસિંહ ભૂપતિ અર્પિત, કણકોટ પર તોષેણ; તે શ્રીચંદ્ર કુમર એ જાવે, વાળો પાછા જનશ્રેણ. સો૦૧૩
યહુક્ત વરિત્રે विबुहगुणधर पासई, सयलकला जेण सिख्खिया विऊला; इप्भसूयाणट्ठन्हें, रमणो सो जयउ सिरिचंदो. १ जस्स सुवेग रहिल्ला, अस्सुल्लण पवणवेय महवेया; निव तोसदिण कणकोट, देसपहुओ सिरिचंदो. २
અર્થ-૧. વિબુઘ ગુણઘર પાસે જેણે સકલ કલાઓ શીખી છે અને આઠ શેઠકન્યાઓ સાથે જે રમણ કરે છે એવો શ્રી ચંદ્ર જયવંત વર્તો. ૨. જેની પાસે સુવેગ નામે રથ છે અને પવનવેગ, મહાવેગ, નામના બે અશ્વો છે, અને જેને રાજાએ પ્રસન્ન થઈને કણકોટ દેશ આપ્યું છે તે શ્રીચંદ્ર જાય છે. હવે શ્રીતિલક નૃપતિ કહે સહુને, લાવો એહ કુમાર; તે સુણી ગજરથ હય સેના), જાયે જેમ પૂઠથી વાર. સો૦૧૪ વાયુવેગ પરે ચાલ્યા જાવે, ન મિલે પાછળ કોઈ; ચમત્કાર પામ્યા નૃપ બોલે, અહો અહો સાત્વિક જોઈ. સો૦૧૫ દુષ્કર કીધું દુષ્કર છાંડ્યું, કહ્યું કાંઈ ન જાય; પાછળ ગયા તે પાછા આવ્યા, વિનવે તિલક નૃપ તાય. સો૦૧૬ ઇમ નિસુણી રાજા દુઃખ પામ્યો, કન્યા પણ મુરછાય; કરે વિલાપ શીતલ ઉપચારે, હા તાત હા ભ્રાત માય. સો૦૧૭ રાઘાવેશને મુજ હૃદયનો, વેશ કરણ ગુણગેહ; પતિ મુજને જો મૂકી જાવે, તો મુજ અનલમાં દેહ. સો ૧૮ એમ વિલાપ કરતી તે કન્યા, દેખીને કહે તામ; જયાદિકવિ કુમર તિહાં કિણ, પહોતો અમ નયરી નિજ ઘામ. સા૧૯ અમ પિતાએ કણકોટ નગરનું, દીધું છે સર્વસ્વ; વસ્ત્રાદિકની યોગ્યતા હેતે, લક્ષ્મીદત્તનો સુત અચ્છ. સો ૨૦ કન્યા શીધ્ર તિહાં મોકલીએ, બળીયો જોડે સાથ; તે નિસુણી રાજાદિક હરષ્યા, પડતાને દીએ જેમ હાથ. સો ૨૧ હય ગય રથ ને વસ્ત્ર વિભૂષણ, મણિ માણિક ને રત્ન; આપી સવિ રાજા સંતોષ્યા, નિજ નિજ પુરે જાયે યત્ન. સો૨૨
