________________
૪૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ શું કોણે એ અપહર્યો, કોણે વિણાશ્યો હોય; શું થયું એ પુત્રને, ખબર કહે ઇહાં કોય. ૭
|| ઢાળ ચૌદમી | (મનભમરા રે–એ દેશી | રાગ ગોડી). કરે વિલાપ રાણી ઘણું, સુત માહરા રે;
તું જીવન પ્રાણ આધાર, ઘણું મુજ પ્યારા રે. દુષ્ટ દૈવ તેં શું કર્યું સુત્ર દીઘો દુઃખ અંબાર. ઘ૦ ૧ નિધિ દેખાડી જેમ લીએ સુ પીરસી ભોજન થાળ; ઘ૦ પાડી મેરુ ચઢાવીને સુવ મનોરથ છેદ્યો કુદાલ. ઘ૦ ૨ દૂષણ માહરાં કર્મનાં સુઇ દોષ ન અવરનો કોય; ઘ૦ કઠિણ પાપ જે આચર્યા સુઇ ઉદયે આવ્યાં સોય. ઘ૦ ૩ પંચાચાર વિરાઘીયા સુઇ દીઘાં ગુણીજન આલ; ઘ૦ કે કીઘી શીલખંડના સુત્ર કે પાડ્યા મહુઆલ. ઘ૦ ૪ કર્માદાન સમાચર્યા સુઇ કે જૂ માંકડ લીખ; ઘ૦ પંજો તાવડ નાખીયો સુ કે ભાંજી વળી ભીખ. ઘ૦ ૫ જ્ઞાન દેવ ગુરુ સાઘારણા સુ દ્રવ્યના કીઘા નાશ; ઘ૦ શોક્યનાં બાળ વિહોહીયાં સુ પાડ્યા દૂઘ વિનાશ. ઘ૦ ૬ કામણ મોહન કરડકા સુo દીધા બહુલ શરાપ; ઘ૦ વૃદ્ધ વિનય નવિ સાચવ્યા સુઇ ચોરીનાં કીધાં પાપ. ઘ૦ ૭ દુષ્ટ કરમ કેઈ આચર્યા સુઠ પાછળ ભવ ભવ જેહ; ઘ૦ તે કેવળી જાણે સવે સુ એ દુઃખનો નહીં છે. ઘ૦ ૮ હા શ્રીચંદ્ર કિહાં ગયો સુવ દે તારો દેદાર; ઘ૦ નયણે નિહાળું નાનડા સુત્ર આ સફળ કરું અવતાર. ઘ૦ ૯ એમ વિલાપ બહુ સાંભળી સુઇ રાજ્ય કુળે થયો શોક; ઘ૦ સ્વજન સવે તિહાં આવીયા સુ આવે સવિ નિજ લોક. ઘ૦૧૦ કહે રાણીને તિહાં સહુ સુઇ મ કરો શોક લગાર; ઘ૦ દુર્લધ્યા ભવિતવ્યતા સુત્ર આપ કર્મકૃત ચાર. ઘ૦૧૧ જ્ઞાનતત્ત્વ રાણી તુમો સુo જાણો છો જિનવયણ; ઘ૦ શું વિલાપ કી હોયે સુઇ ઉઘાડો નિજ નયણ. ઘ૦૧૨
