________________
ખંડ ૧ / ઢાળ ૧૩
જયને કહે તે અમારડા, મનોરથ રહ્યા મનમાંહિ; સુત સુતા રહો વેગળા, સુતા હોવત રે દેવી હરખિત તાંહિ. મે૦ ૨૬ જય હરખ પામ્યો તેહનો, પરિવાર હુઓ દેખી મ્લાન; ચિત્તમાંહે એમ ચિંતવે, વિણઔષધ રે ગયો વ્યાધિ અમાન.મે ૨૭ લોકલજ્જાએ હાહા કરે, મનમાંહે હર્ષે અમાત; પુરમાંહે ઉત્સવ નવનવા, ઉમેદે રે ગમતાં દિન રાત. મે૦ ૨૮ શું શું જમાવ હવે થાયશે, ભૂપાલ આંગણ આજ; શી વધામણી મેલશું, હાહા દૈવે રે શું કીધું અકાજ. મે॰ ૨૯ પિશુન હીયરું કિનહીશું, લીઘું કહ્યું નવિ જાય; મુખ મીઠા માયાવીયા, કોલ કલિયા રે પરે હોય બહુ માય. મે૦ ૩૦ એમ કહી જય પહોતો ઘરે, જાણે ઉતારીયો ગ્રહભાવ; થઈ શાતા સખીને કહે, તુમે દીઠા રે ખલ મનના ભાવ. મે॰ ૩૧ દેવી કહે તું ઉતાવળી, જાઈને નંદન લાવ; ક્ષુધા તૃષાયે પીડ્યો હશે, આણીને રે મુજ કર દેખલાવ. મે૦ ૩૨ એમ સુણી સખી તે તિહાં ગઈ, મનમાં ઘરીને ઉમેદ; જ્ઞાનવિમલ ગુરુ ઘ્યાનથી, હોશે સંપદ રે જાશે સવિ ખેદ. મે॰ ૩૩ || દોહા ||
કુસુમપુંજ જઈ જોઈઓ, પણ દીઠો સુત નવિ તેથ; શું ભૂલી હું જાયગા, નહીં આવ્યો કોઈ એથ. ૧ નિઘિ પરે ફરી ફરી જોઈઓ, દીઠો નહીં કુમાર; મૂર્છા પામે બહુ રડે, કરે વિલાપ અપાર. ૨ ગદગદ સ્વર બોલી જિસે, નિશ્ચે સુત કુશલની વાત; પુત્ર ન દીઠો જોયતા, એ મહોટો ઉતપાત. ૩ નિસુણી વજાહત થઈ, દેવી કરે પારદ પાવક ઉપરે, જેમ ન રહે ઘરી કદલીદલના વીંજણા, બાવના ચંદન વારિ; સીંચી વાળી ચેતના, દેવીને પરિવાર. ૫ જેમ દરિદ્રીને કરે, સુરતરુ સુરમણિ વસ્તુ; પામી પણ ન રહે યથા, એમ એ તનય પ્રશસ્ત. ૬
વિલાપ;
આપ. ૪
૪૫
