________________
૩૦
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ મેં તુજ સત્ત્વ પરીક્ષા કરી, નહીં મુજ રયણ હેમ કામ રે; અજ્ઞાત વિશ્વાસ તે નવિ ઘટે, આગે પણ સુપ્યાં ચાર નામ રે. ઘર્મ. ૧૭ यतः-बाल्येनालिंगिता नारी, ब्राह्मणस्तृणहारकः
वने पक्षी मुखे काष्ठं, ग्रामे वेसरजीवकः १ હું છું નિઃસ્પૃહ મને દુર થકી, પણ જોઉં છું નરરત્ન રે; કર્ણ પિશાચી વિદ્યા દેઉં, કરીય કલ્યાણનું યત્ન રે. ઘર્મ, ૧૮ એહ કલ્યાણ વિદ્યા અછે, ગુરુજીએ જે મુજ દીઘ રે; યોગ્ય નરને જો આપીએ, તો હોયે કાર્ય સવિ સિદ્ધ રે. ઘર્મ, ૧૯ તારું ઘન રહો તુજ કને, મારે તો નહીં કાજ રે; એમ કહી પાઠ વિદ્યા દિયે, તેણે પણ ગ્રહી હિત કાજ રે. ઘર્મ ૨૦ ભક્તિથી વિધિ સવિ સાચવ્યો, સાથી વિદ્યા તતકાલ રે; શું અછે જેહ ન સંપજે, ગુરુ તણે વિનયે સુરસાલ રે. ઘર્મ ૨૧
ઠડો વ્યાલ વેતાલ અહિ, વિષ અરિ દુષ્ટ કરે જેહ રે; ગુરુ પ્રત્યનીતા તેહથી, અશુભ કરે ભવ તેહ રે. ઘર્મ૨૨ કેટલાએક દિન તિહાં રહી, આશીષ લહી શિર નામ રે; નીસરિયો તે દેશાંતરે, ફરે પુર નયર બહુ ઠામ રે. ઘર્મ ૨૩ કૌતુક નવનવાં દેખતો, શીખતો વિવિઘ આચાર રે, એક દિન અંબતરુ તલે રહ્યો, કાઉસ્સગે એક અણગાર રે. ઘર્મ ૨૪ માનસ સર જસ નિર્મલું, આતમરામ રાજહંસ રે; ઉભય પખ શુદ્ધ ક્રીડા કરે, સુમતિ હંસી સદા સંસ રે. ઘર્મ ૨૫ નિર્મલ ધ્યાન મુક્તા ચૂગે, જાણે જડ ચેતન ભાવ રે; ભાવવિભાવ વિવેચન કરે, ભવજલ તરણ ગુણ નાવ રે. ઘર્મ, ૨૬ નિરખીઓ સાઘુ નિશ્ચલ મને, વંદિયા તેહના પાય રે; હરખ્યો હેજશું અતિ ઘણો, મનમાંહે ઘન્ય એમ થાય રે. ઘર્મ ૨૭ કાઉસ્સગ્ન પારી પૂંજી કરી, આસન ઘરીય બઢ રે; ઘરણ કહે આજ સુરત ફલ્યો, દર્શન તુમ તણું દિઢ રે. ઘર્મ ૨૮ કહો હવે ઘર્મની દેશના, જેહથી જાય સવિ પાપ રે; જ્ઞાનવિમલ ગુરુ વયણથી, સાંભળો સમકિત છાપ રે. ઘર્મ ૨૯ ૧. મોતી ૨. પૂંજીને, ૩. બેઠા
