________________
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ દુશમન શિર પગ દીજીએ, સયણ જે સંતોષાય; તેહવું કારજ કીજીએ, જેમ ઉન્મત્ત ઉમા દલાય. ૪ ઘર જાઈ ઘન વશ કરી, રહેજે અતિ સાવઘાન; ગુરુદત્ત આલોયણ ગ્રહી, ટાલ પાપ નિદાન. ૫ પાપી પાપ થકી પચે, એવી લોકો વાણ; દિલગિરી મનમાં કાં કરે, સાહસ કરી પ્રમાણ. ૬ તથઃ પચ્ચતે રોગઃ, ૐ કાન પચ્ચરે;
कुमित्रैः पच्यते राजा, पापी पापेन पच्यते. १ મિત્ર વયણ મનમાં ઘરી, પહોતો ગેહ મઝાર; સાહમી આવી અતિ ઘણું, મીઠી જેમ માંજાર. ૭ મીઠું બોલે પણ નવિ ગમે, લૂખી લાગે વાત; મોઢે બચકા હા ભણે, જિમ મીંઢળ ગંઘે ભાત. ૮ રણધીર જે કોટવાલ સુત, મૃતક તણી સુણી વાત; કાઢ્યો કૂપથી તેહને, થયો અકારજ ઘાત. ૯ શહેરમાંહે થયો ગલગલો, ન પડી કાંઈ સૂઝ; હાહાકાર સહુ કો કરે, પણ કિડ્યું ન જાણે ગુજ્જ. ૧૦ ઘરણે ઘન સવિ કાઢિયું, દાખી વણિજનું હેત; મિત્ર ઘરે ભોજન કરે, જાણે સર્વ સંકેત. ૧૧ કોહ્યું કાંજી ખીચડી, કોહી ત્યજીએ જેમ; ઘરઘરણી તેણી પર ત્યજી, પૂછી મિત્રને પ્રેમ. ૧૨
Iઢાળ નવમી II
(કાયા પુર પાટણ મોકલું–એ દેશી) ઘરણ ઘીરજ ઘરી ચાલીયો, ગ્રહી વર કાપડી વેશ રે; દેશ પુર નગર જોતો ફરે, મૂક્યો આપણો દેશ રે. ૧ ઘર્મથી દુરિત દૂરે ટલે, મુગતિ કુસંગતિ જાય રે; મનહ મનોરથ સવિ ફલે, સયણ સઘળા મિલે આય રે. ઘર્મ ૨ એક દિન પર્વત પાસે રહ્યો, દીઠડો સિદ્ધ નર એક રે; વિનયશું તસ પદ વંદીયા, પાસે બેઠો સવિવેક રે. ઘર્મ૩ વિનયતણો ગુણ દેખીને, રંજિયો સિદ્ધ નર તેહ રે; તું કોણ કિહાં થકી આવીયો, ભદ્રક ગુણ તણો ગેહ રે. ઘર્મ ૪
