________________
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
૨૬
ઘર જઈ નારીને ઘરણો એમ કહે રે, જાવું છે પરગામ; કામ કરીને વહેલો આવશું રે, તુમ વિણ સૂનું ઘામ. જગ૦૧૨ જોરે કરી સ્ત્રી મનાવી નીસર્યાં રે, ચિત્ત દુમણો થઈ વેગ; મિત્ર તણે ઘેર બિહુ છાના રહ્યા રે, રાતિ થઈ કરે ઉદવેગ. જગ૦૧૩ તમ પસર્યો તે પેઠા બેઠુ જણા રે, તસ્કર પરે ઘરમાંહિ; આવી ઉમા તવ ક્ષણમાં પૂંઠથી રે, આવ્યો જા૨ ઉમાહિ. જગ૦૧૪ તે પથંકે બેઠો દેખિયો રે, ઘરણો વિચારે એ કોણ; મન ભોજન કરીને સૂતો સેજડી રે, ભોગવે ભોગ અભ્રૂણ. જગ૦૧૫ દેખી અસમંજસ એ રીશે ઘડહડે રે, જાણે મારું જાર ને નાર; વલી ચિંતે પાપ મોટું સ્ત્રીહત્યા તણું રે, લાગું મુજ એક વાર. જગ૦૧૬ તેહ ભણી ક્ષત્રિય જા૨ને મારતાં રે, ન કહે કોઈ અન્યાય; કાઢી ખડગ આરક્ષક સુત હણ્યો રે, છાનો રહ્યો ઘરમાંહિ. જાણજો હવે શું થાય. જગ૦૧૭ રુધિરે ભીની દેખી સેજડી રે, ચમકી ઉમા મનમાંય; હા હા એ શું અકારજ નીપત્યું રે, પણ દેખે નવિ કાંય. જગ૦૧૮ બાર ઉઘાડું દેખી ચિંતવે રે, માર્યો વેરવીએ કોય; બાંઘી પોટલી માથે ઉપાડીને રે, કૂપમાં નાખ્યો સોય. જગ૦૧૯ ઘરણો ઘર બાહેર ચિંતવે રે, અહો અહો ઘીઠી એહ; ક્લિષ્ટ કુકર્મ કરે જુઓ કેહવી રે, ધિક્ ધિક્ એહશું નેહ. જગ૦૨૦ નિશા વળી ઘણી જાણી તે ઉમા રે, લીઘો એક કડાહ; વડાં વેડમી ખીચડ પૂડા લાપશી રે, તિલવટ તેલ અથાહ. જગ૦૨૧ ભરી કડાહ બહારે તાલું સાચવી રે, ચાલી પાલી નિર્ભીક; ઘરણો પણ પૂઠે થયો જોયવા રે, કિહાં જાશે કરહું નિરત્તિ. જગ૦૨૨ પુર બાહિર સમશાને ગિરિની ગુફા રે, તિહાં મંદિર છે એક; તેહમાં બેઠી ઘીઠી છે બહુ જોગિણી રે, પ્રણમે તેહ વિવેક. જગ૦૨૩ ખર્પરા યોગિણી તેહમાં છે વડી રે, હર્ષે બોલાવે તામ;
૨ે ઉમયા ભલે આવી બાલિકા રે, સીધું તાહરું કામ. જગ૦૨૪
તે બલિ આપી યોગિણી સંતોષી ઘણું રે, કરે વિનતિ તેણી વાર; દીધો મંત્ર તુમે જે તે મેં સાથીયો રે, તેહનો બલિ એ સાર. જગ૦૨૫
