________________
૨૫
ખંડ ૧ / ઢાળ૮ જગમાંહે જોજો રે મોહ વિટંબના રે, મોહની મહોટી આણ; મોહે નડિયા તે નારી વશ પડ્યા રે, સુર નર કીઘ હેરાન. જગ ૨ મંત્રો ઢાંઢો રે જેમ વશ ફેરીએ રે, તેમ ભંભેર્યો નાર; અવગુણ સઘલા ગુણ કરી લેખવે રે, માને ઘન્ય અવતાર. જગ ૩ ઘણિયાણી મુખ કીઘો ઘણીને કામણ્યોરે, જિહાં તિહાં સ્ત્રી ગુણ ગાય; મિત્ર અછે તસ સોમદેવ નામથી રે, કહે તેહને ચિત્ત લાય. જગ. ૪ માહરી નારી રે સારી સહુ થકી રે, લક્ષણવંતી લાચ્છ; સાચ કહું છું એ જોતા થકાં રે, અવર તે કાચ એ પાચ. જગ ૫ મિત્ર કહે સુણ સ્ત્રી ગુણ ન વખાણીએ રે, નારીની એવી નીતિ; પણ તાહરી નારી મેં એહવી લહી રે, કુલટા નારીની રીતિ. જગ ૬ यतः- प्रत्यक्षे गुरवः स्तुत्याः, परोक्षे मित्रबांधवाः
कर्मांते दासभृत्याश्च, पुत्राश्चैव मृताः स्त्रियः १ અર્થ -પ્રત્યક્ષમાં ગુરુને વખાણવા, પરોક્ષમાં મિત્ર અને સંબંધીઓનાં વખાણ કરવાં, આપણું કાર્ય થઈ રહ્યા પછી દાસનાં અને અનુચરોનાં વખાણ કરવાં, પુત્ર અને સ્ત્રીનાં મરણ પછી વખાણ કરવાં.
and એ ભમરાલી છે સહી ભોગ ભિખારણી રે, ભરમાવે તુજ ચિત્ત;
a sud જો એહને વશ થઈશ તો છલશે સહી રે, લેશે તન મન ચિત્ત. જગ ૭ અન્યને ચિંતે વલી અન્યને ભોગવે રે, ઘરી વળી અન્યશું રાગ; નદીપાણી પરે એ નીચગામિની રે, શ્યો ઘરે મિથ્યા રાગ. જગ ૮ ત્રિકરણે નારી એ નહીં તાહરી રે, એહશું કિશ્યો રે સનેહ; પણ એ નારી નવિ રહે તુજ ઘરે રે, મ કરીશ ઇહાં સંદેહ. જગ. ૯ यतः- सती रे सती सो हम घर सती,
तुम घर सती सो अम घर हती; अमे वसु रन्ने वन्ने, तुमे ते वारे क्यां,
आंखे पाटा किन्नर वाजे, अमे ते वारे त्यां. १ ગામ જાવાને મિષે રહેજે શહેરમાં રે, પછી છાનો ઘરમાંહિ; આવીને દેખાડું કરણી એહની રે, જેમ તું જાણે પ્રાહિ. જગ૧૦ મિત્ર વયણ સુણી ચિત્તમાં ચમકિયો રે, એ કિશ્ય ભાખે વયણ; જો નજરે દેખું તો સાચું લહું રે, ખલ પરઘરના ભંજેણ. જગ૦ ૧૧
શ્રી
૩
