________________
૨૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ જીવ ખમાવ્યા અતિ ભલાજી, લાખ ચોરાશી જેહ; પાપથાનક અઢાર છેજી, વોસિરાવીને તેહ રે બાઈ. બો૨૭ સુકૃત ભણી અનુમોદનાજી, નિંદા દુષ્કતની કીઘ; શ્રી નવકાર સંભળાવતાંજી, પ્રાણ ત્યાગ તેણે કીઘ રે બાઈ. બો. ૨૮ શુભ ધ્યાને શુભ સંગતજી, શુભ ગતિ હોયે નિદાન; તે પણ આગળ ભાખશેજી, જ્ઞાનવિમલ ગુરુ જ્ઞાન રે ભાઈ. બો. ૨૯
|| દોહા ||. માતપિતાએ મોહથી, કીધા બહુત વિલાપ; જોર નહીં છે મરણશું, પણ એ મોહ સંતાપ. ૧ પ્રેત કાર્ય તેહનું કરી, સયણ થયાં ગત શોક; ઘર્મ કર્મ ઉદ્યમ કરે, વારુ જે છે લોક. ૨ નગર લોક ફિટ ફિટ કહે, જાણી નાગિલા વાત; મુખ દેખાડી નવિ શકે, શ્રીઘર ગણક સાક્ષાત. ૩ જઈ અનેથી ગામે વસ્યો, અન્ય ગણકની કાંય; કન્યા નામે ઉમા અછે, પરણાવે ઘરણને તાંય. ૪ સુગાલી ને શંખિણી, ક્ષણ ક્ષણ તે રિસાય; મરમ વચન બોલે ઘણાં, નિધુર ચિત્ત બલાય. ૫ આપ હઠિલી વારિણી, તાડિણી વૈર વિલાય; પ્રાય મળે પાછળ ઠીકરું, જસ સોવન ભાજન જાય. ૬ કૂડ કપટની કોથળી, કોઈ ન આવે દાય; સાસુ દાસી પરિકરી, વાઘણી બકરી જાય. ૭ પ્રત્યક્ષ પાપ આવી મલ્યું, સાસુ સસરો એમ; ચિંતે મનમાં મુહ બલ્યાં, ઘૂમ બાફ નહીં જેમ. ૮ દિન કેતે પરલોકમાં, સાસુ સસરો જાય, હવે ઉમા નિઃશંકથી, ચાલ ચલાવે ઠાય. ૯
|ઢાળ આઠમી || (મારું મન મોહ્યું રે માઘવ દેવા રે–એ દેશી; રાગ પરજીયો અથવા પ્રભાતી) ઘરણની જાયા રે માયા બહુ કરે રે, વશ કીઘો નિજ કંત; બાહિર ભીતર ક્ષણ નવિ તે વિના રે, ન રહે તે એકાંત. ૧
