________________
૨૩
ખંડ ૧ / ઢાળ ૭
શ્રીદેવી મન ચિંતવે રે, કૃતકરણી ફલ એહ; નિમિત્ત માત્ર ફલ પર દિયે રે, એ જ ધૈર્ય નિઃસંદેહ રે ભાઈ. જુ. ૧૫ પીયરે જઈ કિણહીકે કહ્યું રે, દોડી આવી માત; દુઃખભર છાતી ફાટતી રે, હા હા એ ઉતપાત રે બાઈ. બોલાવે સુખશાત; હવે કોણ કહેશે મુજ માત રે બાઈ,
તાહરી મીઠી વાત રે બાઈ બોલા૧૬ તેડી લાવ્યા પીયરે રે, કહે ઉઘાડીને નેત્ર; તુજ વિણ સૂનું સવિ થશે રે, કિહાં ગયું મુજશું હેત રે બાઈ. બો. ૧૭ આડો માંડ્યો નવિ કદાજી, મુખે ન તૂસ ને રીશ; * અવિનય તો શીખી નથી રે, કરતી વિનય નિશદીસ રે બાઈ. બો. ૧૮ ઓલંભો નવિ આણીયોજી, રુદન ન દીઠું મુખ; પિતા બાંઘવ સયણાં સવજી, ઉપાવતી બહુ સુખ રે બાઈ. બો૧૯ ભામણડાં લેઉં તાહરાજી, એમ કહે સવિ પરિવાર; કોણ જિનઘર્મની વાતડીજી, કરશે વારોવાર રે બાઈ. બો. ૨૦ સાસુ પણ હવે શંખિણીજી, પોકારે કરી શોર; ઘરણો હાહારવ કરેજી, મેં કીધું પાપ અઘોર રે ભાઈ. બો. ૨૧ કેઈ કહે નિર્લજ નાગિલા રે, જૂઠા-બોલી એ રાંડ; કોઈ કહે પતિ અપરાધિયોજી, જેહવો આંક્યો સાંઢ રે ભાઈ. બો. ૨૨ વહુ મૂઈ તો છૂટશે રે, એ પાપિણીથી રે આજ; હુઈ અચેતન તે સમેજી, લોકમાં ન રહી લાજ રે ભાઈ,
સાસરીયાથી આવી વાજ રે ભાઈ. બો. ૨૩ એહવે વૈદ્ય કોઈ આવયોજી, કીઘો મંત્ર પ્રચાર; જલ છાંટી સચેતન કરીજી, તવ હરષ્યો પરિવાર રે ભાઈ. બો. ૨૪ કહે વૈદ્ય વારુ થયું રે, પણ નહીં એહનું આય; ઘોંષધિને સાચવોજી, જેમ આયતિ સુખ થાય રે ભાઈ,
કીઘાં દુષ્કત જાય રે ભાઈ. બો. રપ દેવ ગુરુ ઘર્મ સંભારીયા રે, શરણાં સુણાવે ચાર; સાધુ મુખે આરાઘનાજી, કહે શુભ ભાવના ભાવ રે બાઈ. બો. ૨૬
