________________
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
डिंभानां परिवेषणादि च तथा पात्रादिशौचक्रिया, श्वश्रुर्भर्त्तननंददेवविनयैः कष्टं વધૂર્તીતિ ॥૧॥
અર્થ::-શય્યા ઉપાડવી, ઘરનું વાશીદું કાઢવું, જલ ગળવું, રસોઈ કરવી, થાલીઓ માંજવી, દળણું દળવું, ગાય દોહવી, છાશ કરવી, છોકરાંઓને જમાડવા, વાસણાદિ ઘોવા, સાસુ, પોતાના સ્વામી, નણંદ, દિયર તેમનો વિનય કરવો, એટલાં કષ્ટોએ કરી વહુ જીવે છે. ૧
૨૨
૫
શ્રી જિનવચનની રાગિણી રે, બોલે મીઠા બોલ; પિહરિયાને પૂછતાં રે, સુખ દુઃખ ન કહે તોલ રે ભાઈ. જુ૦ ૪ જિન અરહટ ઘટ યંત્રિકા રે, યષ્ટિ કરે ખટકાર; તિમ સાસુ વહુશું કરે રે, વગર કામે ફટકાર રે ભાઈ. જુ॰ પ નાઠું ભાંગું વીસર્યું રે, જે કાંઈ વિણઠું હોય; વહુનો વાંક દેખાડતી રે, બીજો અવર ન કોય ૨ે ભાઈ. જુ૦ ૬ કર્મ શુભાશુભ જે કર્યાં રે, ઉદયે આવ્યાં તેહ; બહુ વિષવાદ ન ચિંતવે રે, દુઃખ સહે નિજ દેહ રે ભાઈ. જુ૦ ૭ એક દિન સસરાની મુદ્રિકા રે, પડી લાઘી તેણીવાર; વહુએ મૂકી થાનકે રે, કરે ઘરના વ્યાપાર રે ભાઈ. જુ૦ ૮ પૂછ્યું સસરે કિહાં ગઈ રે, મુદ્રા માહરી આજ; એહવે વહુ આવી દીએ રે, વીંટી લીઓ મહારાજ રે ભાઈ. જુ૦ ૯ સાસુ શોક્ય સમી ભણે રે, લક્ષણ દેખો સ્વામ; વહુ રૂપે એ ચોરટી રે, કિમ રહેશે ઘર મામ રે ભાઈ. જુ॰ ૧૦ પૂજ્યનાં ભૂષણ ચોરતી રે, ન ગણે કાંઈ શંક; તો શું અવરનું દાખવું રે, પગ પગ દીસે વંક રે ભાઈ. જુ૦ ૧૧ વાઘણ પરે તે લવલવે રે, સીગલ પરડ સમાન; આલ દીએ અમલાવતી રે, જિમ તિમ લવે નીશાન રે ભાઈ. જુ૦ ૧૨
હવે તે સુત આવ્યો ઘરે રે, સુણી શંખણી માતા વાત; રીસે ઘડહડતો કહે રે, અહો અહો વહુ ત્રિજાત રે ભાઈ. જુ॰ ૧૩ હાથે ગ્રહી નિજ નારીને રે, મારે મુશલ પ્રહાર; શિર ફાટ્યું શોણિત વહ્યું રે, કીધો તેણે એ અનાચાર રે ભાઈ,
બલો ગમાર ભરતાર રે ભાઈ. જુ૦ ૧૪
