________________
ખંડ ૧ / ઢાળ ૭
પણ એ કહેતાં વાત, ચિત્ત કુમરને આવતી;
એકાંતે છે યોગ્ય, સુણતાં સુખ ન પાવલી. ૩ દોહા-પશ્ચિમ દિશિમંડણ તિલક, ઓપમ સિંહપુર નયર;
લલ્શિ નિવાસ અછે ભલું, જિહાં બહુ મયા ને મહેર. ૪ તિહાં શુભગાંગ નરેસરુ, ન્યાયે અભિનવ રામ; ટાલે દુષ્ટ પાળે પ્રજા, દિયે પંડિતને બહુ દામ. ૫ તિણ પુર શ્રીઘર નામથી, વસે ગણક અતિ છેક; નાગિલા નારી તેહની, ઘરણી તણે વિવેક. ૬ ઘરણ પુત્ર હું તેહનો, એક જ ગણકનો જાણ; યૌવન વયમાં આવિયો, અનોપમ અમલી માણ. ૭ ગણક પ્રિયંકર પરવડો, તેહી જ નગર મઝાર; શીલવતી તેહની પ્રિયા, તસ પુત્રી સુખકાર. ૮ શ્રીદેવી દેવી પરે, રૂપકલા ભંડાર; લઘુવયથી પણ ઘર્મિણી, જિનમત વાસિત સાર. ૯ જીવદયાને પાલતી, શ્રીઘરે માગી તેહ; પરણાવ્યો નિજ પુત્રને, વાઘે અતિ ઘણો નેહ. ૧૦
|| ઢાલ સાતમી II (કપૂર હોયે અતિ ઉજવો રે–એ દેશી; રાગ કેદારો) હવે શ્રીદેવી તે વહૂ રે, વિનય વહે કરે કામ; મન ગમતી પરિવારને રે, વધારે ઘર મામ રે ભાઈ. જુઓ જુઓ કર્મવિલાસ. સહુ છે કર્મના દાસ રે ભાઈ, જુઓ
સુખ દુઃખ કર્મનાં ભાસ રે ભાઈ; જુઓ. ૧ સુકુલિણીથી ઘર રહે રે, વાઘે પુણ્યનાં કાજ; સતીય બિરુદ ઘરે ઘણું રે, બિહુ કુલ વઘારે લાજ રે ભાઈ. જુ. ૨ જતાં કામ વહૂ તણાં રે, તેમાં કરે ઘરી રાગ; પણ સાસુ મન નવિ ગમે રે, જેમ કોકિલને કાગ રે ભાઈ. જુo ૩ यतः-शय्योत्पाटनगेहमा नपयःपावित्रचुल्लिक्रिया,
स्थालीक्षालनधान्यपेषणभिदा, गोदोहतन्मन्थनैः ॥
