________________
૨૦
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ પાળે રાજ્ય ઉલ્લાસ, ન્યાયે ઘર્મ અર્થ સાથે ભલા; વિચ વિચ કામ વિલાસ, દેવ દોગંદક દીસે ગુણનીલા. મ૯ સૂર્યવતીને સાથ, કાલ ન જાણે સુખમાં જાયતો, સુજશ સંયોગસૌભાગ, ભાગ્યબલી છે પ્રતાપસિંહ રાયનો. મ૦૧૦ એહવે એક દિન યોગ, ચારે બંઘવ બેઠા છે જયઘરે; કરતા વાત વિચાર, નેહ દેખાડે છે અન્યોઅન્યહરે. મ. ૧૧ એહ બંધવ વ્યવહાર, સુખ દુઃખ વાત તણા મનોરથ ઘરે; પ્રસન્ન ચિત્ત તેણીવાર, ગોખે બેઠા તે જોષ ભલા કરે. મ. ૧૨ એણે સમે લોકના થોક, મલીયા દીઠા રાજ્ય પંથે ઘણા; કૌતુક જોવા હેત, જાવે ને આવે હો લેતા ભામણાં. મ. ૧૩ કહે સેવકને તામ, જઈને જુઓ રે એ શું અછે; તેણે જઈ તિહાં તેણીવાર, જોઈને ભાખે રે જેમ તેહને રુચે. મ૧૪ કોઈ પરદેશી દેવ, આવ્યો દીસે છે નિપુણ નિમિત્તિયો; પૂછે જે તસ વાત, મનની દાખે છે જોઈ નિમિત્તિયો. મ૦ ૧૫ તેડાવ્યો મનોહાર, વારુ કરીને ગણક કલાધર; બેઠો દેઈ આશીષ, આગે બેઠા તે રાજકુમર વરુ. મ. ૧૬ કિહાંથી આવ્યા આમ, કિણ દિશે જાશો રે જાણ તે જોષિયા; કિહાં ઘરો મન કામ, તે સવિ દાખો હો પુણ્યના પોષિયા. મ. ૧૭ અતિ આદર જિહાં હોયે, તિહાં બેસતાં મનડું ઉલ્લસે; એહવો લોકનો ન્યાય, જ્ઞાનની ગોઢે હો સાતે સુખ વસે. મ. ૧૮ श्लोक- लाभालाभं सुखं दुःखं, जीवितं मरणं तथा; गमनागमनं चैव नैमित्तानामथाष्टकं. १
સોરઠા | દોહા || સોરઠા-બોલ્યો તે મતિવંત, સુણો કુમર સોભાગિયા;
થાઓ ચિત્ત સાવઘાન, જો છો કથાના રાગીયા. ૧ જો ઘરિયે નિજ કાન, કથા સવાદ કહેતાં બને; ઘરિયે મનમાં શાન, તો કહેતાં રસ હોય મને. ૨
