________________
૧૯ ૯
ખંડ ૩ | ઢાળ ૧૦
પ્રિયંગુમંજરી કહે સખી, જો નવિ માનો વાત; તો જાઈને પૂછીએ, સર્વ કથા સંઘાત. ૧૨ તેણે જઈ તેમ પૂછિયું, નાવે કાંઈ ઘાત; શ્રીચંદ્ર તો નિશે નહીં, કોઈ અન્ય નર જાતિ. ૧૩ કહે સખી દૌવારિક હતો, એ તો આપણે દીઠ; તેહને જઈ જોયો ઘણું, પણ તે કિહાંય ન દીઠ. ૧૪ હવે પ્રિયંગુમંજરી તિહાં, એક સખી તિહાં મેલી; માતાને પાસે જઈ, કહે વચન દુઃખ મેલી. ૧૫
|ઢાળ દશમી || -
(પ્યારો પ્યારો કરતી–એ દેશી) હવે બોલી તાસ સવિત્રી, કેમ આવી તુરત તું પુત્રી, કુશળ છે દેહ પવિત્રી, જેમ વિસ્વર બોલે તંત્રી, કેમ આવી. શ્રીચંદ્ર શ્રીચંદ્ર કરતી, કેમ સુખ પામે દુઃખ કરંતી.
કેમ શ્રીચંદ્ર શ્રીચંદ્ર કરતી. ૧ દુઃખ ભરી ફાટે મુજ છાતી, પિયુ ઠામે અપર નર જાતિ; મેં દીઠો લજ્જા ઘાતી, બહુ પરે હું છું વિલલાતી રે માય. બ૦ ૨ માતા કહે શું બોલે, ગુજા કંચન સમ તોલે, ઘમ્યું સોનું ફૂકે ઢોળે, એહવી નવિ કરવી ટોલ રે માય. એહ૩ મેરુ શિખરે પંગુલ પૂગે, વળી સૂરજ પશ્ચિમ ઊગે, પણ તુમ પુત્રી તેહી ન ચૂકે, પરણ્યો તે કિમહી ન મૂકે રે માય.
પિઉડો પિઉડો કરતી. ૪ સખી સઘળી માયે પૂછી, તેણે પણ તિમહિ જ સૂચી; માતા મનમાંહે વગૂચી, જેમ જડતાળે હોયે ફૂચી રે માય. પિ. ૫ રાજાને તેહ જણાવ્યો, પરભાતે તેહ તેડાવ્યો; ભલી દ્રષ્ટિ તેહ ઘરાવ્યો, નહીં શ્રીચંદ્ર એમ ચિત્ત ભાવ્યો રે માય. પિ૦ ૬ કહે મુદ્રા કુંડળ લ્હાવો, કિહાં છે વળી તેહ બતાવો; ફરી શાસ્ત્ર ગોષ્ઠિ સંભળાવો, જેમ હોયે મંગળનો વઘાવો હો માય. પિ૦૭ હિંસ ઠામે જેમ બગ રાજા, નૃપ ઠામે *હુતાશન રાજા. જેમ બોલ ન બોલે તાજા, કિહાં લાલ મણિ ને પાજા હો માય. પિ૦ ૮
૧. દ્વારપાળ ૨. માતા ૩. પ્રભાતે ૪. અગ્નિ
