________________
ખંડ ૩ / ઢાળ ૬
૧૭૭
ચતુરાંની વાતો ભલી, નહિ ઘહેલાની વાત;
ઓ વાતોથી સુખ ઉપજે, ઓ વાતથી ઘર જાત. ૧૧ મહોકમ મદને મારિયો, કર્યું જાજરું અંગ; પુરુષ માત્ર લિંગે રહ્યો, વહે ક્લીબનું અંગ. ૧૨ કિહાં જાઉં હવે શું કરું, એમ ચિંતાતુર મન્ન; યક્ષાલયે આવી રહ્યું, ભાવે ઉદક ન અન્ન. ૧૩ નૃપ પુત્રી પણ ઇહાં કને, આવે છે પ્રતિ દિન્ન; નજરે પણ દીઠી નથી, દૈવ તણે અપ્રસન્ન. ૧૪ પોલિહારિણી એહની, કાઢે નરને દૂર; જો કોઈ ઘીઠો થઈ રહે, તો મારિ પડે મહમૂર. ૧૫
!! ઢાળ છઠી
(ઘણા ઢોળાએ દેશી) મદનપાલ કહે માહરી રે,
દાખી દુઃખની વાત; મનરા મિત્તા. કોઈ દુઃખ ભંજન નવિ મળે રે,
પર ઉપકારી જાત; મનરા મિત્તા. દુઃખ સહિયે પણ નવિ કહિયે રે,
જેહ ન દુઃખનો જાણ; મનરા મિત્તા. તમે પરદેશી સુજાણ છો રે,
દીસો મોજ મહિરાણ. મનરા મિત્તા. ૧ આરીસા પરે સંક્રમે રે, પરદુ:ખ હૃદયે દેહ; મ0 વિરલા પરદુઃખ દેખીને રે, તે સજ્જન ગુણગેહ. મ૦ ૨ શ્રીચંદ્રને મન ઉપની રે, કરુણા અતિહિ રસાળ; મ. અહો દુઃખીઓ એ સ્ત્રી તણો રે, સ્ત્રી જગ મોટું જાળ. મ૦ ૩ ગુણધર ગુરુ જીહાં આવિયા રે, પૂર્વે એ દેશ મઝાર; મઠ સેવક તેણે કરી જાણીયે રે, મહોટો ગુરુ ઉપકાર. મ૦ ૪ અહો કમરની દક્ષતા રે, કીઘી સમસ્યા એહ; મઠ ૨ક્ત કમળ પરે માહરો રે, રાગી તું કૃત નેહ. મ૦ ૫ ૧. જર્જર ૨. નપુંસકનું ૩. દ્વારપાલ સ્ત્રી
