________________
૧૭૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ તોહે પણ રતિ ન લહે થલગત મીન હો લાલ, થ૦ દેહ હોયે અતિ ક્ષીણ પ્રમેહી વૃત પાન ન્યું હો લાલ. પ્ર. ૩૪ મદનપાળ હું તેહ પિતાથી અણકહે હો લાલ, પિ૦ છાનો રહ્યો છું આય રૂપને પરવશે હો લાલ, ૦ કેતકી ગંધ આકૃષ્ટ અલિ જિણ પરે અટે હો લાલ, અo આગળ ભાવિ વાત જ્ઞાનવિમળ મતિ તુમ વટે હો લાલ. વિ. ૩૫
|| દોહા | બહાં આવી છાનો રહ્યો, 'આરામિકને ઘામ; માલિણીને મેં ઇમ કહ્યું, કહે સંદેશો તા. ૧ હેમપુરી-પતિ પુત્ર છે, મદનપાળ તસ નામ; તુમ પટ રૂપથી મોહિયો, તે આવ્યો મુજ ઘામ. ૨ એક વાર માહરી કળા, રૂપ ચતુરતા સાર; દેખી પછે જિમ મન રુચે, તિમ કરજે ઇષ્ટ વિચાર. ૩ તે આગળ ગુણ વર્ણના, એણી પરે કરજે બેન; તે હોયે અનુરાગિણી, મુજને તો હોયે ચેન. ૪ એમ કહી દીએ બહુલ ઘન, માલિણી જઈ કહે વાત; સ્વામિની એહ નર સારિખો, અવર ન કો સાક્ષાત્. ૫ એમ બહુ બહુ ગુણ વર્ણના, કીઘી તે સુણી સર્વ; હસી લગારેક એમ કહે, જોઈએ એ ડહાપણ ગર્વ. ૬ એમ કહી પુષ્પોચ્ચય થકી, લેઈ રક્ત એક ફૂલ; કર્ણમૂલે ઘરી દ્રષ્ટિથી, દૂરે કર્યું અમૂલ. ૭ વળી શત દળ રંગી કુંકુમ, કર્ણદ્રષ્ટિ ઘરી ખાસ; હૃદય ઉપરે થાપિયું, એહ સમસ્યા વાસ. ૮ કન્યા માલિણીને કહે, એ પ્રત્યુત્તર લ્યાવ; પછી વળી ડહાપણ તણા, સમજાશે બહુ ભાવ. ૯ તે આવી આરામિકા, સંભળાવી સવિ વાત; ઉત્તર તો રહ્યો વેગળો, ન સમજી વાતની ઘાત. ૧૦ ૧ માળી (આરામ=બાગ) ૨. માળણ
