________________
ખંડ ૩ | ઢાળ ૩
૧૫૯
કાકપતિ તરુ પરે રહી, તોપણ માન્ય ન હોય; તટગત હંસને સારખી, શોભ ન પામે કોય. ૮ એમ અનેક વચ ચાતુરી, સુણી ચમક્યો મનમાંહિ; હત પ્રભાવ થયો આફણી, નિરખી તેહની છાંહિ. ૯ કહે કોણ પરે સાહસી, તુષ્ટ થયો સત્ત્વ દેખી; માગ માગ વર જે રુચે, કહે કુમર હવે પેખ. ૧૦ થાકો નિદ્રાળુ અછું, કરે કરી પગલાં ચોળ; ધૃત જળશું જેમ નેત્રને, સુખ હોયે વૈદ્યક બોલ. ૧૧ તે સાહસને લક્ષણે, જાણી ઉત્તમ જાતિ; જેહવે નિજ કરે પગ છબે, કુમર કહે એ શી વાત. ૧૨ માંહોમાં કરી પ્રીતડી, કહે જો તૂઠો હોય; તો ક્રૂરપણું પરતું કરી, સુનજરે માનવ જોય. ૧૩ રાજ્યદ્વાર મૂકી દીયો, પુણ્ય તણી કરો બુદ્ધિ; તેહ સવિ તેણે આદર્ય, સાહસથી હોયે સિદ્ધિ. ૧૪ તે પલાદ પાયે પડ્યો, તું મુજ ઘર્મ દાતાર; હું શું તુજને ઉપકરું, નહીં કાંઈ એહથી સાર. ૧૫
I ઢાળ ત્રીજી II
(પાછી તે આપોજી, રાવણ જાનકી રે–એ દેશી) ઘીર વીર કોટીર તું રે, કુંડળપુરનું રાજ્ય રે; ઉદ્ધર માહરા વયણથી રે, કહે પલાદ શિરતાજ રે; ૧ મોટો મહિમા છે ઘર્મ નરિંદનો રે, અણચિંતિત ફળ દાય રે; જિહાં પુણ્યવંત પગલાં ભરે રે, તિહાં રાન વેલાઊલ થાય રે; મો૨ રાજ્યપ્રિયા પાસે જઈ રે, કહે તુમ અમચાં ભાગ્ય રે; એહ સુકૃતી આવી મળ્યા રે, ગયાં હવે દુરિત દુર્ભાગ્ય રે; મો૦૩, આજથી તુમો મુજ બહેનડી રે, ખમજો મુજ અપરાઘ રે; રાજ્ય દીધું મેં એહને રે, અળવે ચિંતામણિ લાઘ રે; મો.
એહથી સુખ નિરાબાઘ રે; મો૦૪ ૧. હાથે કરીને પગ દબાવ ૨. દૂર ૩. રાન=જંગલ, વેળાકૂલ=બંદર
