________________
૧૨૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ | દોહા II. નૃપપુર જન જે આવિયા, બોલાવણને કાજ; પાછા વાળે તેહને, કરી પ્રણામ સવિ રાજ. ૧ વિનય ભક્તિ ગુણ દેખીને, રંજ્યો સવિ પરિવાર; આંસુ ઝળઝળિયાં ભરે, જોઈ ફરી વારોવાર. ૨ ગુણીના ગુણ જે ચિત્ત વસ્યા, તે વીસરે ન કિવાર; સંભાર્યા ઘાર્યા ઘણું, શ્વાસમાંહે સો વાર. ૩ શીખ દિયે કન્યા પ્રત્યે, વઘુયોગ્ય હિત વયણ; આલિંગન ભીડી ભણે, નીર ઝરંતે નયણ. ૪ રાજા દીપ પ્રદીપવતી, માતા આપે શીખ; યોગ્ય વધૂને જે ઘટે, ચંદ્રકળાને પેખ. ૫ यतः-अभ्युत्थानमुपागते गृहपतौ तद्भाषणे नम्रता,
तत्पादार्पितदृष्टिरासनविधिस्तस्योपचर्या स्वयं, सुप्ते तत्र शयीत तत्प्रथमतो, मुंचेच्च शय्यामिति,
प्राच्यैः पुत्रि निवेदिताः कुलवधूसिद्धांतधर्मा अमी. १ ભાવાર્થ – પોતાનો સ્વામી આવે ત્યારે સામું ઊભું થવું, સ્વામી સાથે બોલવું પડે ત્યારે પતિના ચરણની સામું જોવું, પોતાની મેળે તેની સેવા કરવી, પતિ સૂએ તે પછી સૂવું, સ્વામી ઊઠે તે પહેલાં ઊઠવું, આ કુલવધૂના ઘર્મ જાણવા.
શિશ સમર્પ સર્વને, ચાલ્યા બેહુ દલ તામ; મારગ સીંચ્યો આંસુએ, જાતે વળતે ઠામ. ૬ વરદત્તને પણ વાળીઓ, પ્રીતિદાન બહુ દેહ; નિજ ઘરની પરે તેહને, સંતોષી સસનેહ. ૭ સહુને પાછા વાળીને, પિતા મિલન ઉમાહ; ચાલ્યા ચૌપ કરી ઘણું, જોતા કૌતુક રાહ. ૮ ઘીરસેન સેના અછે, તે ચાલે છે મંદ; ગુણચંદ્ર તેહને રાખવા, સાથે ઠવ્યા અમંદ. ૯ શ્રીચંદ્ર રથે બેઠા ઘણું, વાયુવેગ પરે જંતિ; તેહિ જ દિન નિશિ પામિયા, શ્રીપુર નયર મહંત. ૧૦
