________________
૧૧૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ સમકિતયુત ઇંદ્રિય દામે, જિનતત્ત્વ તણો રસ કામે; પણ સમિતિ ગુમિ જે ઘારે, જે આપ તર્યા પર તારે. ૪૨ ષકાય તણા જીવ રાખે, જિનમારગ સૂઘો ભાખે; નહી મમતા સમતા વાસ્યા, એવા શુદ્ધ ગુરુને ઉપાસ્યા. ૪૩ વીતરાગ પ્રણીત હિતદાયી, મુનિ આદરે જેહ અમાણી; જે પ્રવચનને અનુકૂળ, દયા આણી વિનય છે મૂળ. ૪૪ દુર્ગતિ પડતાને ઘારે, દશવિઘ ક્ષાંત્યાદિક સારે; તે ઘર્મ કહીને સૂઘો, સુણી સઘળા જન પ્રતિબંધો. ૪૫ એ તત્ત્વત્રય જસ ચિત્તે, નિરુપાધિક અંતર વૃત્ત; તે ત્રિભુવન તિળક સમાન, નર કહિયે જસ મન એ ધ્યાન. ૪૬ એમ ચંદ્રવતી જે રાણી, તેમ પ્રદીપવતી ગુણખાણી; સવિ હરખ્યા સુણી તસ વાણી, જેમ સારંગ જેઠી પાણી. ૪૭ પ્રિયબોલા સખી હવે બોલે, કહો સ્વામિ કુણ તુમ તોલે; અંતરંગ ભોજન દેખાડો, અમને ભરપૂર જમાડો. ૪૮ હવે કુમર તિહાં વળી ભાખે, હિતકારક માયા રાખે; ચરમાવર્ત ને ચરમ જે કરણ, ભોજન મંડપ ચિત્ત ઠરણ. ૪૯ સામગ્રી શુભ બાજોઠ, સિંહાસન ચિત્ત અકુંઠ; ઉચિતાદિક ગુણ આંખ લિયા, ઉચ્છાહ સકળ જિહાં મળિયા. ૫૦ શુભરુચિ તિહાં થાળ વિશાળ, ગુણરાગ તે વાટિકા માળ; ગુરુજન તે હોયે હિતકારી, તિહાં ભોજનવિધિ કરે સારી. પ૧ પીરસે સમકિત સુખડલી, જેથી ભાજે ભવ દુઃખડલી; પરમાર્થ સંતવદળ દીઠાં, ગુણી સેવા શુભદળ મીઠાં. પર સુકુમાળપણું સુંઢાળી, જિનભક્તિ જિલેબી ભાળી; જે નિયમ તણો સાવઘાન, તે વિવિઘ જાતિ પકવાન્ન. પ૩ મોટું મન મોતીચૂર, પચખાણ કહ્યાં ધૃતપૂર; ગીત ગાન તે મીઠા મેવા, વચ વચ તેહના રસ લેવા. ૫૪ શ્રુતજ્ઞાન તણી જે લીલા, શાલિ દાળ શુભાશય પીળા; કરંબો કૃત કાર્ય વિવેક, હિત શિક્ષા ચમકા દેક. પપ
