________________
ત્રિમૂર્તિ પરમાત્મા મહાવીરદેવ
દ્વિતીય આવૃત્તિની વેળાએ પરમાત્મા મહાવીરદેવનાં જન્મદાત્રી માતા ત્રિશલા હતા. પરમાત્મા પાર્શ્વનાથ સ્વામીજીનાં માતા વામા હતા. પરમાત્મા આદિનાથ પ્રભુનાં માતા મરૂદેવા હતાં.
પણ...એ તમામ અરિહંતદેવના આહત્યની માતા તે કરુણા–એક જ હતી.
પૂર્વના ત્રીજા ભવમાં તે પરમતારકેએ “સવિ જીવ કરું શાસનરસીની જે મહાકરુણાને સ્પશી હતી તેણે જ તેમને ભાવિમાં તીર્થંકરદેવ બનાવ્યા હતા.
જીવમાત્ર પ્રત્યેની મહાકરણને લીધે જ પિતાની જાત પ્રત્યે અનંત કઠોરતા ઉત્પન્ન થઈ. એ પરમતારકે જીવ પ્રત્યે જેટલા કરુણ હતા એટલા જ એ જ કારણે પિતાની જાત પ્રત્યે અત્યંત કઠોર હતા. આથી જ એમની કાયા ઉપર ત્રાટકતા ઉપસર્ગોને એમણે કદી પાછા વાળ્યા નથી કે ઉપસર્ગકાળ પછી એ કદી દુઃખના માર્યા રોયા પણ નથી. બલકે અગ્નિમાં ફેકેલા સુવર્ણની જેમ એ પ્રત્યેક આપત્તિ પછી વધુ ને વધુ સ્વસ્થ બનીને બહાર આવ્યા છે.
સદા ય સર્વ પ્રસંગેમાં સાનુકૂળ કે અનુકૂળ આપત્તિઓમાં સહુના વચ્ચે કે સાવ એકાંતમાં તેમને એક જ જીવન મંત્ર બની રહ્યો હતે “સતે હસતે ઉવસન્ત.”
વજાદપિ કઠોરાણિ, મૃદુનિ કુસુમાદપિ-વાથી પણ કઠોર અને કુસુમથી પણ કમળ એવા મહાત્માના ચિત્ત હોય છે તેને યથાર્થ તે આ પરમતારેકના જીવનમાં જ જોવા મળે છે કે
