________________
[૩]
ઉદાસીનતા મગનભયી
ગોવાસની કજ્જલશ્યામ કોટડીનો ત્યાગ કરી એ અન્ત
રાત્મા ગૃહાવાસમાં આ.
દેવાવાસ કરતાં ઘણા ભૂંડા હતા ગર્ભવાસ ! પરંતુ એથી ય ભૂંડા હતા આ ગૃહાવાસ ! ગર્ભમાં તે માતા ત્રિશલા એનું પૂરું જતન કરતી ! પળ પળની કાળજી કરતી ! સૂતા—બેસતાં– ઊઠતાં બધી જ ક્રિયામાં ગર્ભાત્માને અહિત ન થઈ જાય એની ચિંતા સતત કરતી. અને હવે ? કયાં ગયા એ માળ ? કાણુ જાણે ? હમણાં આવશે... કહીને મન વાળી લેતી.
બાળનું નામ વર્ધમાન રાખવામાં આવ્યું, કેમ કે માળ ગર્ભમાં આવ્યું. ત્યારથી જ રાજમહેલમાં સર્વ પ્રકારના ધનધાન્યની, માન-સન્માન વગેરેની વૃદ્ધિ જ થતી હતી.
સુવર્ણના કંદુકે રમતા ખાળ વધમાન વયથી પણ વધતા ગયા. આકા સાથે એ ધૂલિક્રીડા ય કરે છે. દેડે છે અને હુસે પણ છે.... પણ બધું ય વિરક્ત ભાવે.
મા પોતાનાં બાળકો સાથે ધૂળનાં ઘર નથી બનાવતી ? તેવી જ મનની પ્રાંત વમાનની હતી! માટાઓના દિલને કાઈ પ્રીછી શકે તેમ છે?
મિત્રાના આનંă ખાતર વધુ માન આમલકી ક્રીડા કરે છે, માઇઢડા પણ રમે છે. પણ એના અંતરમાં ઉદ્ગાસીનતા સિવાય કાંઈ જ રમતું નથી.
વધુ માનને વયથી ભલે ખાલ્યકાળ પ્રાપ્ત હતા; પરંતુ હકીકતમાં તે તેને ધર્મના યૌવનકાળ પ્રાપ્ત હતા. અને એ બધી ક્રીડાએ લજજાસ્પદ લાગતી હતી. છતાં ય એ રમતા હતો. પણ
