________________
એ આવું
કદ
અને તેને
અદારના ટ્રાવેલ
[૧૨]
ત્રિભુવનપ્રકાશ મહાવીર તમારી ખાતર જીવનની ખેતી કરી રહી છું, તમારી ખાતર મારું સઘળુંય જીવન નિર્ચવી રહી છું, અને તમને તેની કાંઈ જ પડી નથી! આજે તમને જ રીઝવવા મેં નૃત્ય કર્યુ! એ નૃત્યમાં મેં મારું સઘળુંય કૌશલ ઠાલવી નાખ્યું ! ક્યાંય કશી કમીના ન રાખી ! મારા પ્રિયતમને રીઝવવા માટે આજે હું જીવસટોસટના ખેલ ખેલતી રહી ! અને.........તમે.. ત્ય તે ન જોયું ! પણ અધવચમાં જ ઊઠીને ચાલી ગયા? મારી લલિતનૃત્યકળાનું આથી ઘોર અપમાન બીજું શું હોઈ શકે ? એક પથ્થર સામે પણ જે મેં આવું નૃત્ય કર્યું હોત તે તે સફળ થયું હેત ! પથ્થર પાણી પાણી થઈ ગયા હતા અને તમે!...શું કહું? આ તે શી ઘેલછા જાગી છે? મત્સ્ય લેકના એરંડા બજારના દીવેલ પીધેલા જેવી ઉદાસીનતા જ તમારા મેં ઉપર કેમ સદા તરવરે છે? શું તમને કાંઈ ગમતું નથી ? ક્યાંય કશું સારું દેખાતું જ નથી ? મર્યલેકની સ્ત્રી હજી ન ગમે, અશુચિથી ભરેલી છે માટે, પરંતુ અમારા જેવી દેવાંગનાઓ-નૃત્યાંગનાઓ પણ તમને ન ગમે? શી બદબૂ છે અમારા તનમાં ? શી કમીના દેખાઈ અમારા ખૂબસૂરત બદનમાં? શી ઊણપ જે અમારા અંગભંગમાં?
અત્યંત ગમગીન અને ખૂબ જ હતાશ બની જતી દેવાંગનાનું વદન વીલું પડી ગયું હતું. ભારે મહેનતે જાણે કે દેવાત્માએ માથું ઊંચકર્યું. દેવાંગનાની સામે જોયું. એટલામાં જ આનંદિત થઈ ગયેલી દેવાંગના દેવાત્માને વળગી પડી.
પણ દેવાત્માએ એને તરછોડી નાખી. એસ.બાજુ પર બેસ એ, પરમાણુના પેજની ઢગલી! ઓ ! વિનાશમૂતિ ! તારી વિનાશિતાનું દર્શન કર! યાદ રાખ કે અહીં ને પ્રત્યેક દેવાત્મા જ્યારે આ અમલૈં લેકમાંથી વિદાય લેવાની પળેની નજદીકમાં આવી જાય છે ત્યારે એ ધ્રુજી ઊઠે છે. દેવ-જગતનાં મધુર સંભારણાં એને ત્યારે સતાવે છે! દેવવાસના વિરહની યાદ ઉપર એ છાતફાટ રુદન કરે છે. એ અબળા ! તારે યે જવાનું છે! કેમ કે તું પરમાણુને જ ઢગલે
