________________
નરકેસરી મગધરાજ
[૨૩] ને ય ગુલામ! મન સેપ્યું મેં પરમાત્માને, તન આપ્યું મેહરાજને!”
આ તન પણ પરમાત્માને મેળે મૂકી દીધું હોત તે આ દુઃખના દિવસે જેવાના આવત ખરા? દુઃખ તે ઠીક, એને હું કદી રડ્યો નથી. આજે પણ રડવાને નથી. મૃત્યુની પળે પણ દીન બને એ બીજા, આ મગધરાજ નહિ.
પણ સુખની પળોમાં ય મેં આ તન મહરાજને સેંપીને કેટલું બાફી નાંખ્યું? કેવાં કેવા પાપ કરી નાંખ્યાં. મારી મત્તાભૂખે મેં કેટલાંયનાં માથાં રણમાં રગદોળી નાંખ્યાં? અને મારી વાસના? હાય! કેટલી ભયાનક, કેવી ભૂખારડી એ કાળી નાગણ! માગતી જ રહી શક્યા અને આપને જ રહ્યો આ મગધરાજ એનું મનમાન્યું!
પેલી ચંપાની કળી સમી કેમળ સુનંદા ! લગ્ન કરીને એક જ રાતમાં મેં એને મૂકી દીધી. કે વિશ્વાસઘાત કર્યો?
અને આજે પણ જેની હૈયાફાટ રુદન કરતી મને ઠપકે દેતી આંખે મારી સામે તરવરે છે તે સુલસા ! એનાં જીવનનું બત્રીસે ય પુત્રનું સુખ મેં હણી નાંખ્યું ! મારા કામાગ્નિમાં એ સુખને ભડકે બાળી મૂક્યું!
સુષ્ઠાને મેળવવા ગયે, સુલસાના બત્રીસે ય પુત્રે મારા અંગરક્ષક તરીકે સાથે હતા. સુષ્ઠાને બદલે ચેલ્લાણુને ઉપાડી લાવ્યું અને મારો પીછો પકડેલા ચેડામહારાજાના સૈનિકેની સાથે લડતાં લડતાં એ બત્રીસે ય ખપી ગયા, બધા ય મૃત્યુ પામ્યા. હું ચલ્લણાને પામે.
- મહાશ્રાવિકા સુલસાના બત્રીસ પુત્રે ભેગ દઈને! કે કર્મચંડાળ!
અને પેલી નર્તકી આમ્રપાલી! જેના અંગ અંગમાંથી નર્યું રૂપ નીતરતું! રૂપને જ એ સાગર હતી. એમાં ય મેં ડૂબકી મારી. ઘણી ડૂબકી લગાવી, પણ...મુજ પાપીની ત્યાં ય તૃષા ન છીપી. મારી કામતૃષા તે વધતી જ ચાલી.
