________________
સાથી મૃગાવતી
એમનુ' અંતર કલ્પાન્ત કરવા લાગ્યું.
[૧૯]
અને........અજય ! તુ નહિ માની શકે, પણ પછી તે એ
વાત બની ગઈ કે મૃગાવતીજીના એ પશ્ચાત્તાપે ઘનઘાતી કર્મોના ભુક્કા ઉડાવી દીધા. મહાસતીજી કેવળજ્ઞાન પામ્યાં.’
‘શું કહો છે, ગુરુજી! કેવળજ્ઞાન આટલું સસ્તું ખની ગયું એમને ?’ અજય મેલ્યા.
‘તું સાંભળ તો ખરા ? પછી મૃગાવતીજી તે ગુરુણીજીની પાસે જ બેઠાં હતાં. રાત અધિયારી હતી. ત્યાં રાત્રિના રંગ જેવા જ કાળા ભમ્મર નાગ ત્યાંથી નીકળ્યે. આર્યો ચંદનબાળાજીના હાથ એના રસ્તે આડે આવતા હતા.
ભગવતી મૃગાવતીજીને તેા હવે રાત ને દિવસ એ ય સરખા હતા. નજદીકમાં નાગ આવતાં જ ગુરુજીના હાથ ઉપાડીને બાજુએ મૂકયો. ચંદનબાળા એકદમ જાગી ગયાં.
શું છે ?” એમણે પૂછ્યું.
કાંઈ નહિ, એ તો નાગ અહીથી પસાર થતા હતા એટલે હાથ ખસેડયો.’
કજલામ રાત્રિમાં નાગ જોયા શી રીતે?” આશ્ચય મુખ્ય ચંદનબાળ જીએ પૂછ્યું.
‘આપની કૃપાથી.’ શિષ્યાએ ઉત્તર વાળ્યેા.
‘પણ કૃપાએ કયું જ્ઞાન મળ્યું? પ્રતિપાતી કે અપ્રતિપાતી ?’ શ’કાશીલ બનીને સફાળાં બેઠાં થઈ ગયેલાં ચંદનબાળાજીએ પૂછ્યું. ‘અપ્રતિપાતી' ટૂ‘કા ઉત્તર મળ્યો.
અને .....આર્યાં ચંદના સઘળી પરિસ્થિતિ પામી ગયાં. કારે જ્ઞાન થયું હશે ? ઠપકા આપ્યા પહેલાં ? તે તે....... કેવળજ્ઞાની ભગવંતની મે` આશાતના કરી ? અરરર........! પશ્ચાત્તાપના મહાનલ પ્રગટયો. ઘનઘાતીનાં ઈંધના સળગી ઊઠયાં, ચંદનબાળાજી પણ કેવળજ્ઞાન પામ્યાં.
અજય ખેલ્યુંા, ‘અદ્ભુત ગુરુીજી! અદ્ભુત! કેવી આશ્ચય - જનક બીના ? એક દીપકે બીજા દીપકને જલાવ્યે !’
