________________
ક્રોધાંધ ગેાશાલક
[૧૮૯]
જાણ્યું છે કે વીતરાગ બનવા માટે રાગ તા ત્યાગવા જ પડે.”
“હું કહું છું કે વીતરાગ ખનવા માટે તે મહારાગી બનવું પડે. ભાઈ, તારી વાત સાચી, એમ મારી વાત પણ સાચી છે. રમા–રામા વગેરેના રાગ છેડવા જોઈએ, દેવ-ગુરુ પ્રત્યે તે મહારાગ કરવા જ રહ્યો; નહિ તે પેલે અશુભ રાગ ફરી પેસી જાય. ઘણાંયનાં જીવન આ રીતે એણે ખરબાદ કરી નાખ્યા છે. ચિત્તને રાગ વિના ચેન પડે તેમ નથી. કયાં કરવા કે જેથી આત્માનું હિત થાય ?” તે પ્રભુ ! એ મહારાગથી રાગ જાય પણ એ મહારાગ શેનાથી જાય ? મહારાગ ન જાય, અને આત્મમાં ઘર કરી જાય તે ભલે ને એ મહારાગ દેવ-ગુરુ ધર્મના હોય તેા ય આત્માના મેાક્ષ તેા જ થાય ને ?” અજયે પૂછ્યું.
પ્રશ્ન છે માત્ર રાગ
હા, જરૂર માક્ષ ન થાય. પરંતુ એ મહારાગ એરડિયા જેવા છે. એરડિયુ, પેટના મળ કાઢી નાખે અને પછી પોતે તે જાતે જ નીકળી જાય ને? એને કાઢવા માટે વળી કોઈ વસ્તુ પેટમાં લેવાની જરૂર જ ન રહે.
ભાઈ ! મારા મહારાગ દેવાધિદેવ ભગવાન મહાવીરદેવ ઉપર સ્થિર થયા છે. એથી જ જગતના બધા રાગો મારા અંતરમાંથી નાબૂદ થયા છે. ‘વીર’વીર’ સિવાય મારું મન ખીજું કાંઈ જ રટતું નથી. ‘વીર’ના જપ સિવાય મને કંઈ ગમતુ` ય નથી.
આજે આ માર્ગે થી પસાર થતાં એ માણસાની વાત મેં અહીં સાંભળી કે મારા નાથને લેાહીના ઝાડા થયા છે. શરીર શેષાતું જાય છે. સ`ભવ છે કે ગેાશાલકની છ માસ શેષજીવનની આગાહી સાચી પડે!” આટલી વાત કરતાં તે ફ્રી આંખે આંસુ ઊભરાયાં. પછી તે મુનિ જોરથી રુદન કરવા લાગ્યા.
અજય અને સંજયને આવા મુનિ માટે અવળું વિચારી નાખ્યા બદલ ખૂબ પશ્ચાત્તાપ થયા. થોડા સમય પસાર થયા ત્યાં એ નિગ્રન્થ મુનિએ આવ્યા. રુદન કરતા મુનિને સંબોધીને
