________________
ર૭૪ : મત્સ્ય-ગલાગલ જેવાને ભાર આપણું ઉપર! સંસારમાં શાન્તિ ને સુખ આણવું હિય તે સમર્પણ ને ત્યાગ શીખે ને આચરી બતાવે, એમ એમનું કહેવું છે. નહિ તે પછી આ સંસાર પશુઓને વાડે બનશે. જેમાં એક સબળ પશુ બીજા નિર્બળ પશુને ખાવા હમેશાં લાગ શોધતું હશે.”
આપણને તો આમાં પૂરી સમજણ પડતી નથી. સહુએ વહેલા બાવા બનવાને ધંધે આદર્યો લાગે છે!”
મહારાજ, આશ્ચર્ય તે એ છે કે લેક આ ઉપદેશને ઝીલી રહ્યા છે. હવે તે સબળ નિબળોને ન્યાય આપવાઅપાવવા તત્પર બન્યા છે. કુંજરે કીડીની ખેવના રાખવા માંડી. છે. લેક ભય ઘર છાંડી દે છે, દેલત લૂંટાવી દે છે, રંભા જેવી સ્ત્રીઓને ને જુવાનજોધ સંતાનને છાંડી દે છે ને અરણ્યમાં ચાલ્યા જાય છે. અને માગીને ખાય છે. “યથા રાજા તથા પ્રજામાં માનનાર પ્રભુએ પહેલ વહેલાં રાજકુળને તૈયાર કર્યા છે. રાજપાટ છાંડી રાજર્ષિ બનનાર માત્ર ઉદયન જ નથી, પ્રસન્નચંદ્ર રાજા પણ સર્વસવ છાંડી ત્યાગી બન્યા છે, ને શિવરાજર્ષિએ અને રાજા દશાર્ણભદ્દે પણ એ માર્ગ ગ્રહ્યો છે.”
અવન્તિપતિ વિશેષ કંઈ કહી ન શક્યા. ઊંડા વિચારમાં ઊતરી ગયા. દુનિયા કઈ દિશામાં જઈ રહી છે, એ તેમને ન સમજાયું. સ્વામીને વિચારમગ્ન જોઈ ચરપુરુષ થોડી વારે નમસ્કાર કરીને વિદાય થયે.
