________________
વસ્તુપાલનું વિદ્યામંડળ અને બીજા લેખે મંદિરમાં હેય, અને વાડીપુરમાંથી લાવવામાં આવી હોવાને કારણે તે તેના મૂળ નામને બદલે “વાડીપુર પાર્શ્વનાથ” અથવા “વાડીપાર્શ્વનાથ ” નામે ઓળખાઈ હોય એવું સહજ અનુમાન થાય છે. સં. ૧૬૪૮ વાળી “ચૈત્યપરિપાટી'માં વાડીપુરનો ઉલ્લેખ જુદા ગામ તરીકે જ છે અને તળ પાટણમાં વાડી પાર્શ્વનાથનું નામ નથી; જ્યારે સં. ૧૭૨૯ માં રચાયેલી પંડિત હર્ષવિજયકૃત “ચૈત્યપરિપાટી” માં તળ પાટણમાં કંસારવાડા તથા શાહના પાડા પછી તુરત જ “વાડીપાસ તણે મહિમા છે અતિ ઘણે રે? એ પ્રમાણે વાડી પાર્શ્વનાથનો ઉલ્લેખ છે તે પણ ઉપરના અનુમાનને ટકે આપે છે.
ટૂંકમાં(૧) પાટણની દક્ષિણે અથવા પશ્ચિમે થોડેક દૂર વાડીપુર નામે પરું આવેલું હતું.
(૨) ત્યાં સં. ૧૬૪૮ માં અમીઝરા પાર્શ્વનાથનું મંદિર હતું.
(૩) ત્યાંની પ્રતિમાને પાટણમાં પ્રતિષ્ઠિત કરી સં. ૧૬પર માં મંદિર બાંધવામાં આવ્યું હતું, જે વાડી પાર્શ્વનાથના મંદિર તરીકે ઓળખાય છે.
પાટણના સ્થાનિક ઈતિહાસના આવા બીજા કેટલાક પ્રશ્નો પણ તપાસ માગી લે છે.
ગઝનીમાં પટણું વેપારી અર્વાચીન કાળમાં પાટણના શાહ સેદાગરો દેશપરદેશમાં વેપાર ખેડે છે તે પ્રાચીન કાળની વાણિજ્ય પરંપરાનું સાતત્ય જ છે. જ્યારે તાર, ટપાલ અને વાહનવ્યવહારનાં અદ્યતન સાધને અસ્તિત્વમાં નહોતાં ત્યારે પણ પાટણના વેપારીઓ માત્ર હિંદુસ્તાનના જુદા જુદા ભાગોમાં જ નહિ, પણ પરદેશોમાં પણ બહાળે વેપાર ખેડતા. એવો એક કેટયાધીશ પટણું વેપારી વિક્રમના તેરમા સિકામાં શાહબુદ્દીન ઘોરીના પાટનગર ગઝનીમાં પણ વસતો હતો. એના વિષેને એક રસિક કિસ્સો
