________________
૨૧૭ લાવવાને માટે ગીતાર્થ મહાત્માઓ સૌભાગ્યાદિના તપ કરાવે, પણ જ્યાં તે મુગ્ધાત્માઓ સમજુબને એટલે સંસારસુખનો હેતુ તજવાનું કહ્યા વિના રહે જનહિ
શમ નિર્વાણ ભાગ ૭..
આથી ધર્મના અર્થી આત્માઓને ઉપદેશ તો એવો જ દેવાય કે, વિષાનુષ્ઠાનો અને ગરાનુષ્ઠાનો એ વિચિત્ર અનર્થોને જદેનારાં છે. માર્ગ પમાડવા માટે અમુક મુગ્ધ આત્માઓને તપ આદિ દેવાય એ જુદી વાત છે અને ધર્મના અર્થી આત્માઓને ધર્મના હેતુ આદિનો ઉપદેશ અપાય એ જૂદી વાત છે. પણ સંસારસુખતા હેતુથી અનુષ્ઠાનોને આચરવાનો ઉપદેશ આપી શકાય તહિ. ધર્મનો મહિમા વર્ણવતા એમ જરૂર કહી શકાય કે, ઉત્તમ કાટિનું સંસારસુખ પણ ધર્મ વિના સાધ્ય નથી. સંસારસુખના અર્થીઓને પણ ધર્મ વિના ચાલે તેમ નથી. આમ કહેવા સાથે સંસારસુખની કામના કેટલી ભયંકર છે ? અને મોક્ષ માટે પ્રયત્નશીલ બનાવાતી કેટલી જરૂર છે ? એ વિગેરે પણ સમજાવવું જોઈએ.
ઈન્દ્રના જેવી પરમઋદ્ધિવાળા કનકપ્રભ નામના વિદ્યાધરનરેશને જોઈને, પ્રભાસમુનિને તેવી ઋદ્ધિના સ્વામી બનવાની તીવ્ર ઉત્કંઠા થઈ. એના પ્રતાપે, તેમણે પરીષહોને સહવાપૂર્વક જે પરમ તપ આચર્યો હતો, તેના આધારે એવું નિયાણું ર્યુ કે, મારા આ તપથી હું આવી ઋદ્ધિવાળો થાઉં ! 'તે પછી, આયુષ્ય પૂર્ણ થયે મૃત્યુ પામીને પ્રભાસમુનિનો જીવ ત્રીજા કલ્પમાં દેવ તરીકે ઉત્પન્ન થયો અને ત્યાંથી ચ્યવીને તે, તારા (બિભીષણના) મોટાભાઈ ખેચરેન્દ્ર રાવણ તરીકે ઉત્પન્ન થયો કારણકે તેણે પ્રભાસમુનિના ભવમાં વિદ્યાધરનરેશ કનકપ્રભના જેવી ઋદ્ધિ મેળવવાનું નિયાણું કર્યું હતું.
