________________
leerderderderderdelereers
સિતાને કલંક ભાગ-3
૭૬ આનંદ થયો. આ રીતે હર્ષને પામેલા રાજા ચંદ્રપ્રભે પોતાના નાના
દીકરા અચલ મહોત્સવ પૂર્વક મથુરાનગરીમાં પ્રવેશ કરાવ્યો, ત્યારબાદ અચલ સૌથી નાનો પુત્ર હોવા છતાં પણ મથુરાપુરીમાં રાજસિંહાસન ઉપર તેને જ બેસાડીને રાજા ચંદ્રપ્રભે પોતાના ભાનુપ્રભ આદિ તે આઠેય છોકરાઓને કાઢી મૂક્વા માંડ્યા; પંતુ ઉદાર હૃદયના રાજા અચલે તેમ થવા દીધું નહિ તે આઠેયને તેણે પોતાના ‘અદષ્ટ-સેવકો બનાવ્યા અને એ રીતે તેમને સુખપૂર્વકના નિર્વાહની જોગવાઈ કરી આપી.
સજ્જન અને દુર્જનનું એ જ અંતર છે વિચારી જુઓ કે, આ કેટલી અને કેવી ઉદારતા છે? ભાનુપ્રભ આદિએ અચલનો વિના કારણ વિનાશ કરવાની પેરવી કરી હતી, જ્યારે અચલે ભાનુપ્રભ આદિ દોષિત હોવા છતાં પણ તેમની રક્ષા જ કરી. અચલને રાજસુખ ત્યજીને એકાકીપણે વનમાં ભટકવું પડ્યું અને કેટલાય દુ:ખો સહન કરવા પડ્યા. તેમાં નિમિત્ત તો ભાનુપ્રભ આદિની દુષ્ટતા જ હતી ને ? પણ અપરાધી ઉપર પણ દયાભાવવાળા બનીને ઉપકાર કરવો, એવો જ સજ્જનોનો સ્વભાવ હોય છે. દુર્જનોનો જ એવો સ્વભાવ હોય છે કે, પોતાના ક્ષુદ્ર સ્વાર્થ ખાતર બીજા નિર્દોષોને પણ નુકસાન પહોંચાડવા તૈયાર થવુ, ઉત્તમ આત્માઓ તો સ્વયં દુ:ખ સહીને પણ, બીજા જીવોને સુખ આપવાનો પ્રયત્ન કરવામાં જ સુખ અનુભવનારાઓ હોય છે. આજે તો આ પ્રકારની ઉત્તમ વૃત્તિ પ્રતિદિન નષ્ટ થતી જાય છે. કેટલાક પાપાત્માઓ તો આજે આ પ્રકારની ઉત્તમ વૃત્તિને નાબુદ કરી નાંખવાના પ્રયત્નો કરવામાં જ પોતાનું, સમાજનું અને જગતનું
લ્યાણ સમાયેલું છે, એ પ્રકારનો પ્રચાર કરી રહ્યા છે. આવા આગેવાનોની પ્રાપ્તિ, એ તે તે સમુદાયના દુર્ભાગ્યનું જ ચિહ્ન ગણાય.
અંકને શ્રાવસ્તીનું રાજય આપ્યું હવે અહીં એવું બન્યું કે, અચલના પગમાંથી વનમાં કાંટો
