________________
વીર અને ગંભીર છે. સમજુ છે. એમને વિજય આદિ પુરમહત્તરો ઉપર જરાય ક્રોધ આવતો નથી. શ્રીમતી સીતાજી વિષે તદ્દન ખોટી અને તે છતાં મહાકારની વાતો કરનારા લોકો ઉપર પણ, શ્રી રામચન્દ્રજી રોષવાળા બનતા નથી. અશુભોદયે આથી પણ વધારે ખરાબ વાતો થાય તો એ સંભવિત છે, એમ શ્રી રામચન્દ્રજી સમજે છે અને એથી જ ઘેર્યનું અવલંબન લઈને, તે વિજય આદિ પુરમહત્તરોને શ્રી રામચન્દ્રજી કહે છે કે તમે આ મને જણાવ્યું તે સારું કર્યું. ભક્તો કોઈપણ બાબતમાં ઉપેક્ષા કરનારા હોતા નથી. માત્ર સ્ત્રીને માટે હું આ લોક્ના અપયશને સહન કરીશ નહિ !' આ પ્રમાણેની પ્રતિજ્ઞા કરીને, શ્રી રામચન્દ્રજીએ તે વિજય આદિ આઠ પુરમહત્તરોને વિદાય કર્યા.
આવું કહેવા છતાંય હિતવાદી બનવાની જ પ્રેરણા ખૂબ ખૂબ ધીરતાને ધારણ ક્ય સિવાય, આવા સંયોગોમાં આવો ઉત્તર આપવો એ શક્ય જ નથી. વિજયના મુખેથી હદયને કારમો આઘાત પમાડનારી વાતને સાંભળ્યા પછીથી અને એ વાત સાંભળતા હૈયું ભેદાવા છતાં પણ આવો, ઉત્તર આપવો એ અતિશય ધીરતાને ધર્યા વિના બને જ નહિ. આ પુરમહત્તરો જ્યારે આ વાત શ્રી રામચન્દ્રજીને જણાવવા આવ્યા હતા અને નમસ્કાર કરીને ઝાડના પાંદડાની જેમ કંપતા ઉભા રહ્યા હતા, ત્યારે પણ શ્રી રામચન્દ્રજીએ તેમને નિર્ભય બનાવતા હિતવાદી બન્યા રહેવાની પ્રેરણા કરી હતી અને અત્યારે પણ શ્રી રામચન્દ્રજી એવી જ પ્રેરણા કરી રહ્યાા છે. વિજયે આવી હદયભેદક વાત સંભળાવવા છતાં અને શ્રી રામચન્દ્રજીએ સાંભળવા છતાં પણ, શ્રી રામચન્દ્રજી એ જ કહે છે કે, ‘તમે મને આ વાત કહી તે ઠીક કર્યું !' એટલું જ નહિ, પણ આવીય વાતો બીજા પ્રસંગે પણ વિજય આદિ નિર્ભયપણે કહી શકે, એ માટે શ્રી રામચંદ્રજી કહે છે કે, ‘ભક્ત આત્માઓ કોઈપણ બાબતમાં ઉપેક્ષા કરનારા હોતા નથી.'
રાત અને દિવસ જેટલું જ ભક્તિ
અને ઉપેક્ષાની વચ્ચે અત્તર છે ખરેખર, શ્રી રામચન્દ્રજીની એ વાત તદ્દન સાચી છે કે, “ભક્તો કોઈપણ બાબતની ઉપેક્ષા કરનારા હોતા નથી. જેઓના હૈયામાં
કામના કર્તવ્યને પણ ભૂલાવે છે.
இதில் இஇஇஇஇஇஇதில் இடது
:
O'''
૧૮૫