________________
ધર્માચાર્યોએ લોકહેરીને પણ ત્યજવી જ જોઈએ આ રીતે કીર્તિને લાલસાને આધીન બનેલા આત્માઓ અનેકવિધ અનર્થોના ઉત્પાદકો પણ બની જાય છે. જ્યાં ધર્માચાર્ય જેવા પરમેષ્ઠીપદે રહેલા આત્માઓ પણ, કીર્તિની અભિલાષોને આધીન બનવાથી ડુબે, ત્યાં બીજાઓ તો ગજું જ શું ? આજે જો સર્વ સ્થળેથી શાસ્ત્રસંમત વાતો જાહેર થવા માંડે તો અનેક આત્માઓ ઉન્માર્ગગામી બનતા બચી શકે. પણ લોકહેરીમાં પડેલાઓથી એ શક્ય જ નથી. લોકહેરીમાં પડેલાઓ તો, શાસનના સંરક્ષણનો પ્રયત્ન કરનારાઓની પણ નિંદા ન કરે તોય ઘણું છે. એવાઓ સાચી વાત ભલે ન કહે, પણ ઉંધી વાત ન કહે તોય, ઘણું છે. જો કે, છતી શક્તિએ અવસરે બોલવા યોગ્ય નહિ બોલવું એ યોગ્ય નથી જ; પણ તે ન બને તો કમથી કમ ઉંધુ તો નહિ જ બોલવું જોઈએ. ધર્માચાર્યનું પદ ભોગવવું, એ સમજો તો સહેલું નથી. ધર્માચાર્યના પદે રહેલાઓની જોખમદારી ઓછી નથી. ધર્માચાર્યના પવિત્ર પદને વફાદાર રહેલાને માટે, એને ઉજાળવાને માટે લોકહેરીનો ત્યાગ કરવો એય અતિ આવશ્યક છે. લોકહેરીમાં પડેલા આત્માઓ ધર્માચાર્યના પવિત્ર પદને ઉજાળી શકતા નથી. અવસરે તેઓ ધર્માચાર્યના પવિત્ર પદને કલંકિત જ કરે છે. લોકહેરી જ્યાં ધર્માચાર્યના પવિત્ર પદે રહેલાઓને પણ ઉન્માર્ગના આસેવક બનાવી દે છે, ત્યાં વિજય આદિ વિપરિત વિચારોમાં બદ્ધ થઈ જાય, એ શું અસંભવિત છે ? નહી જ.
લોક ધારત તો બીજી બાજુનો પણ વિચાર કરવાની
સામગ્રી હતી જ
વિજય આદિ આઠેય મહત્તરો અત્યારે એ જ ધૂનમાં છે કે, શ્રીમતી સીતાજીના યોગે શ્રી રામચન્દ્રજીની નિર્મલ કીર્તિ મલિન બની રહી છે, માટે શ્રી રામચન્દ્રજીની પાસે શ્રીમતી સીતાજીનો ત્યાગ કરાવવો. સ્વામીની કીર્તિને નિષ્કલંક રાખવાની અતિશય લાલસામાં ફસાયેલા તેઓ, બુદ્ધિશાળી હોવા છતાંય, એકપક્ષીય વિચારસરણીમાં બદ્ધ થઈ ગયા છે. તેઓ એ જ વિચારે છે કે, ‘શ્રી રાવણ કેવો ?’ નિર્લજ્જ બનીને કપટ આચરવાપૂર્વક પરસ્ત્રીને હરી જનારો.
...કીર્તિની કામના કર્તવ્યને પણ ભૂલાવે છે..........
૧૭૭
DD D
© DH
