________________
૨૪
....ઓશીયાળ અયોધ્યા.ભાગ-૫.
૭૪ છે. આ દશામાં જૈનત્વનો તો સ્વપ્નેય ખ્યાલ ન આવે, એથી આશ્ચર્ય પામવા જેવું છે?
ધર્મના શરણે આવેલાને વર્તમાનમાં
સુખ અને પરલોક સુંદર જીવનમાં શાન્તિ જોઈતી હોય અને મરણ સમયે સમાધિ જોઈતી હોય, તો ધર્મનું શરણ સ્વીકાર્યું જ છૂટકો છે. ધર્મનું શરણ સ્વીકારનાર સંસારત્યાગી જ બને, એવો નિયમ નથી સંસારત્યાગ ન યે કરી શકે; સૌ એવા સત્ત્વવાળા ન હોય, પણ સંસારત્યાગ નહિ કરી શકનારો ય જો ધર્મના શરણે આવી ગયો હોય, તો સંસારમાં રહીને ય ઘણાં દુઃખોથી મુક્ત રહી શકે. જે કુટુંબમાં ધર્મની છાયા છે, ત્યાં આંખમાં ઈર્ષ્યા નથી પણ અમી છે. જે કુટુંબમાં ધર્મના સંસ્કારો રૂઢ છે, તે કુટુંબમાં પરસ્પર એવો વાત્સલ્યભાવ અને વિનયભાવ હોય છે કે પ્રાય: ક્લેશ થાય નહિ અને ક્વચિત થઈ જાય તો ય તે મોટું રૂપ લે નહિ. ધર્મ એવો છે કે જે એને શરણે જાય, તે આ લોકમાંય સુખી બને અને પરલોક પણ એનો સુંદર નિવડે. પૂર્વકર્મના યોગે અહીં દરિદ્રી બનાય, રોગી બનાય, અપમાન પમાય, સાથ વગરના થઈ જવાય, આ બધું બનવાજોગ છે, પણ તેવા વિષમ પ્રસંગોમાંય ધર્મનુ શરણ સ્વીકાર્યું હોય તો આત્મા અનુપમ કોટિની શાન્તિ અનુભવી શકે છે.
શ્રી લક્ષ્મણજી અને શ્રીમતી અપરાજિતા દેવીનો વાર્તાલાપ પૂર્ણ થયા પછી સૌ સૌના સ્થાને ગયા. અયોધ્યા નગરના અધિપતિ શ્રી : ભરતે આ નિમિત્તે હર્ષથી મહોત્સવ કરાવ્યો. અને શ્રી ભરત શ્રી
રામચન્દ્રજીના સેવક બનીને રહેવા લાગ્યા.
i6
Iક કરો
